Sevgili Brian, Biliyorsun, 1936'da eşim Eileen'la evlendikten iki ay sonra İspanya'ya, hükümet için savaşmaya gittik. İlk zamanlar biz yabancılar hükümeti destekleyen farklı tarafların iç çatışmalarından haberdar değildik. Ben de eşimle birlikte bir dizi tesadüf sonunda, yabancıların birçoğunun aksine Uluslararası Tugaylara değil, POUM milislerine, yani İspanyol Troçkistlere katıldık. 1937'nin ortalarına doğru komünistler kontrolü ele aldı ve Troçkicilerin izini sürmeye başladı. Birden kendimizi kurbanların

Anılar, kimsenin bizden alamayacağı tek mülkümüzdür. Adorno'nun Jean Paul Richter'den alıntıladığı bu sözü doğrulamayacak bir yaşam henüz yeryüzünde yaşanmamıştır ve dilerim ki yaşanmasın. Elinizde tuttuğunuz üçüncü kitabında Ergün Küzenk, bizlere kendi mülkünü gezdiriyor. Okudukça hayli zengin biriyle karşı karşıya olduğumuzu anlıyoruz, meğer Ankara karış karış onunmuş. Bugün, çıktığı sokakların hiç tat vermediği Ankara'yı bir de ben gezdireyim, muhayyilenizi yoklayın dercesine sayfalara dökmüş. Önceki iki

Bugün elinizdeki FUAYE adlı kitabı ise, Âdem Dursun'un tiyatro ve tiyatrocu karşısındaki saygı duruşunun aralıksız sürdüğünün ve süreceğinin somut ifadesidir. Bu ?saygı duruşuna saygı duymaksa (hiç kaygı duymadan söylüyorum), tiyatrocularının ve tiyatro tutkunlarının mutlak görevidir. FUAYE, tiyatroya emek vermiş, bu mesleği çok sevmiş, hatta öyle ki popüler bir mesleği olmasına rağmen (örnek: Tarik Pabuççuoğlu) tiyatro oyuncusu olmayı yeğlemiş ve diğer mesleğine veda etmiş olanlar dahil 42 tiyatrocu