Pufi'nin sanat eseri çok zaman geçmeden resim sergisinde yerini almış. Sergiyi gezmeye gelenler çok beğeniyorlarmış. Bu güzel sanat eserini, sergi salonunda ödüllendirmeye karar vermişler. Ödül verileceği akşam Pufi'yi davet etmişler. Puficik ilk defa ödül alacağı bir toplantıya gideceği için çok heyecanlıymış.

Yazılı kaynaklara göre, Türkler ilk olarak Pasinler savaşı olarak da anılan Büyük Selçuklular döneminden (1038-163) başlayarak, Anadolu'ya birçok akın düzenlemiştir. 18 Eylül 1048'de Pasinler Ovası, ardından 26 Ağustos 1071 Alparslan'ın Malazgirt Zaferi ile Bizans güçleri ağır yenilgiye uğratılmıştır. Tarihimizde, Anadolu'ya ilk göç hareketlerinin başlangıcı 1071 olarak belirtilmektedir. Rum diyarını Türkleştirmek gayesi ile bazı kaynaklarda 80 bin, bazılarına göre 90 bin insan, akınlar halinde gelmişlerdir

Bu hikâyeyi ben iki sene boyunca düşündüm ve yazdım. Yaşanan şeylerin hiçbiri hayatta olmayan şeyler. Yani tamamen hayal gücüyle yazılmıştır. Kahraman Yalnız'ın karakteri tamamen benim iç dünyamdaki, olmak istediğim kişidir. Ömür ise benim hayalimdeki Şehzade. Bilmediğim, tanımadığım, görmediğim ama çok sevdiğim bir insan. Onun gibisini bulur muyum bilmem ama sabrım yetene kadar bekleyeceğim. Siz bu kitabın mutlu yerinde gülüp, hüzünlü yerinde üzülmüşseniz, benim dünyama düşmüşsünüz demektir. Ben buna çok s

Vurulur bir bakışına, Olur bir gülüşüne hasta, İştah falan da kalmaz onda hiç, Ne nefis börekler ister canı, Ne de çikolatalı enfes bir pasta, Kurban olur onun her şeyine, O artık yasta, Yatar gece gündüz yorgan döşek, Şifasız hasta, Çorbası da soğuyup soğuyup gider tasta, Ne olacak bu sevenlerin hali be usta?

Acımasız bir dünyanın içinde yaşıyoruz. Dünya halkları bunun karşısında ağır bedeller ödüyor, sınıfsal ve toplumsal mücadelelerine devam ediyorlar. Bu sorun işçi, emekçi sınıfının özgürlük mücadelesi içinde olan ulusların bağımsızlık sorunu dâhil proletaryanın gerici ve baskıcı düzenleriyle karşılaştığı savaşta devrim ve karşı devrim sorunudur. Bu yaşam mücadelesi içinde Çocukluk yıllarımdan gençlik, öğrencilik yıllarıma ve meslek dönemim içindeki yaşamıma ilişkin hatırlayabildiklerimi bu yaşam sürecini oku

Güzel sevmiş bir insan, hüznün sevgiyle karışmış halini yaşar. Acıyı yaşar, derdi yaşar... Yağmuru yaşar, geceyi yaşar. Kalemlerin dostluğunu, kâğıtların yârenliğini yaşar. Kalp sevgiden sırılsıklam olmadıkça yaşamak mümkün olmaz. Sevmek malayani olmak değildi, sevmek seyyah olup aramaktı aksine... Ama sabırla, ama inanarak. Sevginin getirdiği hiçbir şeyden korkmayarak... Ne kadar büyük olursa sevgin, o kadar büyük olur imtihanın. Seni ileride mutlu edecek tek neden sabretmeyi kalbine öğretmendir. İmtihanla

KUM TANELERİ Kumsalda bir başıma dolaşıyorum, Deniz yine öfkeli... Dalga dalga geliyor kıyılarıma, Öfkesini alamıyor çekilip gidiyor geri... Seni soruyor her seferinde, Susuyorum... Çizdiğim kalpleri, Yazdığım yazıları, Düşlerimi, Hayallerimi, Siliyor bölge bölge... Seni siliyor, Ben tükeniyorum...

Saat on ikiyi vuruyor ve on iki ölüyor... Gece kan kusuyor, gece yaslı, gece öksüz, gece yetim, gece sensiz, gece sessiz ağlıyor... Zimmetime soru işaretleri geçiriyorum; ağlayacağım, geceden utanıyorum. Büyüklük bende kalsın, ben üstüme düşeni yapıyorum, her şeye rağmen seni seviyorum... Sensizlik içimde yapraksız mevsim. Ne yana baksam hep hüzün ne yana baksam sen... Yangından ilk kurtarılacak hüzünler bırakıyorum... Hepsi bu...

Diyarbakır Arkeoloji ve Etnografya Müzesi ile Cahit Tarancı Kültür Evi Müzesi'ndeki bir grup madeni eserin irdelendiği bu çalışma, 2004 yılında Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitü Sanat Tarih anabilim dalında hazırlanmış olan Diyarbakır Arkeoloji Müzesi İle Cahit Sıtkı Tarancı Müzesi'nde Bulunan Türk-İslâm Dönemine Ait Bir Grup Madeni Eser isimli doktora tezin genişletilmiş ve güncelleştirilmiş halidir. Çalışmada, söz konusu müzelerdeki bazı eserlerin yanı sıra konunun daha iyi anlaşılması

İçimin can kırıklıklarına dokundum. Parça parça can yarığı... İnsan bir kere kırıldı mı, dağıldı mı, toparlanamaz. Ya atacaksın ya da yamalayacaksın, yama tutarsa. İnsanın kalbi de yama tutarmış. Her acıdan düş kırıklıklarından sonra yamaladık ve hayata devam ettik. Ta ki karşımıza yeniden parça parça edecekler çıkana kadar. Hayat böyledir; önce sevindirir, ümitlendirir. Sonra da nasıl parça parça etsem diye güler, plan yapar. Yine dağıtır, parçalar her seferinde... Dağılan parçalarını toplayabildiğin kadar

Hayat tecrübelerimiz bir zincirin halkaları gibi birbirine eklenerek bize katılırlar. Biz onları asla unutmayız. Dünyamızı aydınlatan güneş ne ise, toplumumuzu aydınlatan, onu kalkındıran da insandır. Biz insanlar, uzun yolun kısa ömürlü yolcularıyız. Yolda rastladıklarımı, düşündüklerimi ve gördüklerimi siz değerli okuyucularla paylaşmak istedim... Yazdıklarım, gelecek için kilometre taşı olsun...

1963 yılında Burdur ili, Yeşilova ilçesi, Akçaköy'de doğdu. İlkokulu kendi köyünde tamamladı. Gönen Öğretmen Lisesi'nde altı yıl yatılı olarak okudu. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Denizli Eğitim Yüksekokulu Sınıf Öğretmenliği bölümünü bitirdikten sonra, 1986 yılında ilk görev yeri olan Erzurum ili, İspir ilçesi, Sadaka Köyü İlkokulu'nda göreve başladı. Burdur ili, Yeşilova ilçesi Dereköy İlkokulu, Düden Köyü İlkokulu, Salda İlköğretim Okulu, Yeşilova Hürriyet İlköğretim Okulu Okul Müdürlüğü

O YÂR BENİ ÇOK ÜZÜYOR Ben yaşamam baharı yazı Dinmiyor içimde sızı Vermeyin çalamam bu sazı O yar beni çok üzüyor Mevsimler geçti de ne oldu Yüreğim yandı kül oldu Bak çayırlara savruldu

Aslında her şey bir hastanede, bir hemşirenin beni hiç haberim olmadan şiir aşığı bir annenin kucağına vermesiyle başladı. O çocuk büyürken annesi büyük büyük şairlerden bahsederdi, elbette çocuk etkilenmişti. Okumayı yazmayı öğrendi, belli bir yaşı aştıktan sonra döktü kalemini beyaz kağıtlara. Gördüğü sevgiyi anlattı, gösterdiği sevgiyi anlattı, Kozmik düşüncelere dalıp delirdiğini zannettiği zamanlarda oldu, lakin tüm bu satırları yürek süzgecinden geçirdi. Uzun lafın kısası bize bahşedilen hayat senary

Bana hissettirdiği her şey yalanmış, kaybetmek... Kalbime tekrar sahip olmak, yeniden her şeye baştan başlamak zor olmamalı. Gözlerimi kapatınca onu görüyorum. Yanımda uzanmış bana bakıyor. Ona gülümsüyorum sonra beni bıraktığı gerçeği ile yüzleştim. Kalbim canlı canlı yerinden çıkartıldı ve her yer kan içinde. Kendi acımda boğuluyorum. Özgürlük bu muydu? Sesler... Kafamın içinde durmadan konuşan duyular. Hızla kontrolü kaybediyorum, gücümü tekrar toplamalıyım. Boşlukta olmak. Özlüyordum dudaklarını, elleri

...We are in a very strange state, because positive emotions don't belong to our ordinary emotional centre but to higher emotional centre, and negative emotions don't belong to this ordinary centre but exist in an artificial centre. So our emotional centre is neither positive nor negative, and higher emotional centre has no negative emotions. Negative emotions are some kind of artificial creation. How are they created? The emotional centre borrows material from the instinctive, and with the negative part, o

Tüm yaşamı bu evde geçmişti. Hayatlı evin avlusunda, çardağında, evyanında ve zerzembesinde binlerce anısı birikmiş; bu hayatlı evle özdeşleşmişti. Adı üstünde hayatlı ev... Hayat demekti onun için.

Bozkurtlar Dağlarda Ölür Kızılelma Turan, davada tezim Vatana fedadır canımız bizim Bozkurtlar dağlarda ölür azizim Devlet ebet müddet yaşasın diye

Ne yapacağım ben seninle? Mesela hiç bırakmayacağın bir aşk yapabilirsin. Yapabilirdi de... Çünkü onun elinde bir oyun hamurundan farkım yoktu. Ama o beni aldı, kendini eğlendirecek şekiller yaptı; bozdu, bir kalp yaptı benden, sonra ortadan ikiye ayırdı, tekrar dertop etti; kendini eğledi, derken sıkıldı ve kutusuna koyup çöpe attı. Ve ben şu an kutuda hapis kalmış bir çöpüm; lakin o zamanlar, o mutfakta bir kalp olacağımı düşünüyordum... Bir aşk... Kime ait olduğu belli olmayan bir aşk. Benim sandım me

...Evet, ben lüzumsuz adamım. Benim varlığım ile yokluğum arasında hiçbir fark yok. Dünyanın bütün lüzumsuzları toplanın, harekete geçiyoruz! Üstelik hiçbir şey yapmamak için. Hiçbir şey yapmayacağız ve sonunda hiçbir şey olacağız. Varoluş üzerine yazılan, yok hükmündeki hayatların hikâyesi.