Sevgilim Kapını çalan bir sevda oldum, İlk cemre gibi düştün içime, Böyle güzel bir bahardı mevsim Yandım aşk çiçeği gözlerine. Geçmeden bu çağ haydi gel yine, Dudaklarınla doğ yüreğime, Rüzgârda dalgalansın saçların, Aşkın güneş olsun evrenime. Ateşinle düştüm bu yollara, Mevsimidir, haydi gel durma, Sevgin yaktı, dağladı gönlümü, Açıl gül gibi, düş kollarıma.

Mavi Katran karası gecede Yürüdüm korkusuzca Güvendim gençliğime Gördüm mavi gözleri Kapattım gözlerimi Bir güzellik var ki Benzer hayale Bir bakış gör ki Geldim ne hale Gökyüzü deniz mavi Kapattım gözlerimi Çıkmadı oturdu yüreğime hayali Kaldı mesken tuttu beynimde.

Kadın ve erkek sınırlandırması dışında olabilen insanlar, özgür zihinleriyle edebiyatta yaratıcı ve üretimde verimli olabilirler. Ataerkil zihniyetin egemen olduğu, farklılıkları kabul edemeyen ve kadını birey olarak görmeyen bir toplum-da yaratıcılığı ileriye götürüp ortak bir dünya yaratmak zor olsa da savaşımı sürdürmek zorunludur. İnsan hakları, emeğin değerini bulması ve sosyal adaletin gerçekleşmesi için savaşım nasıl zorunluysa sanatın dilinin özgürleşmesi için de savaşım zorunludur. Ne bütün bu s

Çocuklar Çekildi sokaklardan Saklambaç Oyundu bir zamanlar Saklanıp geçiliyor Meydanlardan Faili meçhul Sevdalara kıyanlar Koskoca şehir Suskun Rahat değil Ne ağaçlar Ne kuşlar menzile girmiş Can taşıyanlar vuruldukca Koskoca şehir yüreklerde çoğaldı yıkıntılar

Ay Geceye Matem Ay geceye matem ben sensizliğe, Odamın, sahrasında kimsesizce İnceden derin sızı girer ciğerime Sinem'e çektim kaderi sessizce. Çıkıp gitsem tozlu dumanlı yola Varsam çiçekli bahçeli bağlara Verse kader dileğim kucağıma Gülerdi kader yüzüme doyasıya Odamın hüzün kokan duvarında, Satırlarımı döktüm bir kâğıda Mürekkebi dağıttı aktı gözyaşım Kader mi sensizliğe mahkûmluğum. Değişmedi benim alnıma yazım, Kaderin dediler inandım sabrım Vurdular bin defalarca enseme Kader

Bu cennet vatanı bizlere canları ve kanlarıyla emanet eden şehit ve gazilerimizden birisi olan Dedem Mehmet Efendi'nin cephedeki gerçek hayat hikâyesinin ölümsüz bir hatıra olarak kitaplaşmasını çok arzu ettim... Batum'da düşman cephaneliğini dinamitleyen ve ağır yaralanarak motorla Trabzon'a getirilen ve nasıl olsa ölecek, 24 saat yaşamaz, çay vermeyelim, çay zayi olmasın diyenlere karşı -Allah'ın bahşettiği canı ancak Allah alır- ifadesinin gerçeğe dönüştüğünün kanıtıdır burada anlatılanlar... Şiirl

İleti Siyah beyaz öpüşürken Gökkuşağı çıkarabiliyorsan, Soyunurken buğday başağından Kardan adam yapabiliyorsan, Gözlerimde zamanı durdurup Havalanan bir tını olabiliyorsan, Tan vaktinin sisinde Parıltımı görebiliyorsan, Anla ki seviliyorsun. Tutku zirvede Umarsızlık diz boyu Bıçak keskin Ses tiz Yürek buz Anla ki istenmiyorsun.

.Hiçbir karşılaşmanın tesadüf olmadığına inanan bir insan olarak Op. Dr. SalihZeki İpekoğlu hocamla karşılaşmamız, benim için en değerli ve şanslı hissettiğim an. Özverili hekimliğinin yanısıra samimiyeti, sevgiyle hayata bakış tarzı, hümanist ve empatik yaklaşımı, kısaca Tanrı'nın yarattığı her canlıya olan sevgisi ve saygısı karşısında, insanın güven duymaması imkansız. Yazmış olduğu eseri okuyunca, başta eserin başlığı bende biraz da olsa ön yargı oluşturmuştu. Bir an din kitabı olabilir mi sorusu aklımd

Bu kitaptaki yazıları 1993 yılında yayınlamam teklif edince o gün için güncel olduğunu ve gerek oyuncular, gerek yönetmenler gerekse oyun yazarları ile paylaşabileceğim yazılar olduğunu düşünüp sevinç-le kabul etmiştim. İsmini Ne için tiyatro değil de NİÇİN TİYATRO olarak seçmem de bir dikkat çekme şaşırtması yapacağım zannı idi. Kitabın baskısı yıllar içinde tükendi. Şimdi bu yazıları o zamanki halinin tıpkı basımı olarak gerçekleştirdik. Ön sözde de belirttiğim gibi, yazdıklarım ile bu 35 yılı aşkın

Serdar Koçak 2 ayrı cilt olarak dağıtıma giren Kırmızı Yıllara ile Veda kitapları, şimdi 2 cilt olarak tek kutuda.

İstanbul'un Gözleri, büyük sessizliklerin, yaralı geçmişimizin evrensel konusunun (Aşk Mektubu) yükü altında sızlanan bizlerle karşılaştırıldığında Yeni Yaşam gerçeğini bulmanın endişesiz törensel beklentisi olarak ortaya çıkarılan ve ifade edilen bilgilerin kitabıdır. Bu, yaşamın ve insanın tanımıdır, sevilme konusunda büyük gereksinimimizle kendi kendisini betimlemesidir. Bu, siyah güllerle dolu ucu bucağı bulunmayan bahçede en ileri noktada yaşanan bir aşkın düşüdür. Bu, kendi kendini keşfetmenin tam bir

Türkiyedeki toplumsal gelişmelerin, kırsal bölgelerden kentlere akışla, gelir dağılımındaki oynamalarla oluşan yapısal değişimlerin, edebiyatımızı büyük oranda etkileyeceği, sanatçı kaynaklarında çeşitlenmeler olduğu, daha da olacağı anlaşılıyor. Toplumbilimcilerin ilgisini bekleyen konular. Memet Fuat Peryavşan, bütünüyle Kaşıkçı elması. Salah Birsel Sinemamızda Yılmaz Güney, romanımızda Yaşar Kemal neyse, şiirimizde de Müslim Çelik Odur. Osman Şahin.

Ölümün şiiri nasıl yazılır? Acı nasıl yoğrulur ve şenliğe çevrilir dizelerle? Ya acıdan öte şeyler? Şairin, ölüm yasası da olsa, kabullenir olanı içselleştirilmesi. Özellikle bu dünyayı terkedişin kaçınılmaz akışına boyun eğmesi düşünülemez değil. Diyesim, cesaret alanı, esenliğidir de kendisine. Şair birey, bu yürekliliği, rindçe duruşu, nereden oluşturuyor? Şiir, ölümlerle geriletemez de ondan. Ecelsiz son, ateşlerle geliyorsa, yanmanın yakılmanın söylemi, ne derkede kurulabilir? Ölüm esinle gelenin karş