Kadın ve erkek sınırlandırması dışında olabilen insanlar, özgür zihinleriyle edebiyatta yaratıcı ve üretimde verimli olabilirler. Ataerkil zihniyetin egemen olduğu, farklılıkları kabul edemeyen ve kadını birey olarak görmeyen bir toplum-da yaratıcılığı ileriye götürüp ortak bir dünya yaratmak zor olsa da savaşımı sürdürmek zorunludur. İnsan hakları, emeğin değerini bulması ve sosyal adaletin gerçekleşmesi için savaşım nasıl zorunluysa sanatın dilinin özgürleşmesi için de savaşım zorunludur.

Ne bütün bu savaşımlar kadın cinsiyetini dışlayarak verilebilir ne de savaşımların kazanımları tek bir cinsiyete yönelik olabilir.