Rowena Londra'ya yeni taşınmış, Tek dostu kitaplar olan yalnız bir kızdır. Ta ki şehirdeki depremler başladıktan sonra Sınıfına yeni bir çocuk gelene kadar. James ile iyi anlaşan Rowena, birlikte kütüphaneye giderler. Kütüphanedeki yasaklı kapıdan geçen iki arkadaş kendilerini Olympos'ta bulurlar ve başlarına geleceklerden habersizdirler. Belki de böylesi daha iyidir.

Yağmur yağdığı zamanlarda yağmurun tıkırtıları ve sobadan gelen çıtır çıtır yanan odunun sesleri eşliğinde hayal kurmaya bayılırım. Bu sesleri abimde duyar. Çünkü onun kulakları ben, benim gözlerim ise abim

Çok güzeldi her şey.. Yaşanması en mümkün anıların yaşarken düşünme farkındalığı vardı.. Neden en mutlu an da ayrılma iç güdüsü doğuyordu insana? Bağlı kaldığımız yere parçamızı da bırakıyorduk.. Ve bu bizi tüketiyordu O kadar yerde bırakacak parçalarımız yoktu.. Bizde kendimize yetecek kadar yaşamaya başladık.. Ya yüzümüzü ya aklımızı çevirdik.. Anlık hazlara gerçek tutkulu akşamları emanet ettik.. Kırmamak için sevmedik.. gibi Kırılmış gibi kaçtık.. Biz hep en iyiyi göstermeye çalıştık.. Göst

Tepemde beni bekleyen maskeli siyah adam, kafamı çıkardı. Yüzünü açtı, bana baktı, kolumu ters çevirip kelepçeledi ve birden kafasını yan yatırıp gözlerimin içine bakarak boğazımı sıktı. Tamam sonum geldi hemde boynunda şeytan dövmesi olan bir adamın elinden. Nefesim ve gözlerim gidiyor derken bir anda beni fırlattı, suya girmeyi bekleyen ben, kendimi tabuta bağlı buldum bir odanın içinde. Tabutun kapağı açık ve dik olduğundan etrafı görebiliyordum..

Kendinden göç edenlerin, Ve ardında kalanların hayata yeniden tutunuşlarının, Bir anlamda kendi küllerinden yeniden doğanların öyküsü... Gidenlerin... Kalanların... Gidemeyenlerin... Kalamayanların... Gitmelerin arkasında kalanların... Yenilgilerin ardından, yeniden küllerinden doğanların... yine... yeni... yeniden diyenlerin... Hayat bir tercihse eğer, Ve her tercih bir vazgeçişse... Kazanmayı tercih edenlerin hikâyesi!

''Bir çocuğu insan gibi yetiştirirsek çok şey kazanırız ama birini bile kötü yetiştirirsek çok şey kaybederiz.'' Kişiliğin temelinde ailesel, çevresel, ekonomik, içgüdüsel dürtüler ve yaşam biçimi etkileri belirler. Toplumun yapısını insan normlarında belirleyici etki iletişimdir. Toplum içi çatışmanın en büyük faktörlerin başında gelen iletişimsizlik hatta çağın hastalığı bile sayılabilecek ölçüde derin bir boyuta ulaşmış durumda... Modern gelişmiş toplumlarda iletişimin sosyal hayattaki yeri insanı tem

Şiir toplumun acılarını, umutlarını, özlemlerini, sevinçlerini, hüzünlerini, sevdalarını, ayrılıklarını, aşkı, nefreti yani insana dair ne varsa duygu yoluyla dile getirdiği kelimeleri yazıya dökmesiyle meydana gelmiştir yüzyıllardır. Empati kitabı ile ben de yaşadığım dünyada beni etkileyen olayları empati yaparak şiir ile kaleme döktüm. Yaşar Kemal'in dediği gibi: Bu ülkede dört şey olmayacaksın; Kadın, çocuk, ağaç, sokak hayvanı

Şiirin her bir satırı birer figürdür, şiir tamamlandığında ise ortaya dans çıkar. Kelimeler yer değiştirir, hoplar, zıplar, dinler ve dinlenir. Siyah ve beyaz kelimelerden gri danslar doğar. gri danslar tam bitmemiş islerin dansıdır ve herkesin gri dansı olmuştur bu sahnede. Kelimeler siluetlere bürünerek hep hareket ettiler. Bu kelimeleri olabildiğince izlemeye çalıştım, öğrendim, Kelimelerle beraber dans ettim, sağa ve sola gittim. ritime ayak uydurabildiğim zaman da oldu uyduramadığım zaman da. Ama ne ol

Roz; O gidişin hiç çıkmıyor aklımdan Pencereden atlayasım geldi arkandan, yapamadım. Sokağın sonundan o son bakışın Çin seddini yıkardı, iyi dayandım O ne hiddetli bakıştı, ben hala o pencerede kala kaldım Gitsen sorun değildi, atlatabilirdim belki de Son bakışta ki o gözler, o son veda Ölümün diğer adı, o son bakış Büyük Marmara depremi, 80 darbesi, Osmanlının çöküşü gibi Seni kırdığım için affet beni.

Şiire on sekiz yaşında başlayan Mine Küçükler, o dönem yazdığı bir çok şiir notlarını kaybettikten sonra bir süre şiire ara verip, tekrardan kaleme aldığı şiirlerini bu kitapta topladı.

Yüreğimde yeşeren her sözcük, Sana açılan bir gül oldu. Ve sana yazdığım her dize bir gül bahçesi... Sen ise acımasız bir bahçıvandın;

Tanrıça Hera'nın Zeus'u baştan çıkarmak için kullandığı koku neydi, bilmiyorum ama Yasemin'in kokusu, her ikisini kıskandıracak kadar baştan çıkarıcıydı.

O günlerde farkında olduğum bir şey varsa, o da şuydu. Artık her şey değişiyordu. Kendi içime yaptığım uzun soluklu yürüyüşlerde kimseyle karşılaşmamış olmam, bunun en büyük kanıtı sayılırdı. Büyümüştüm ve bunu yapmaya da devam ediyordum. Birçok kişi için kısa, ama benim için fazlasıyla uzun olan bu zaman diliminde, bazı şeyleri çok iyi öğrenmiştim mesela; İnsanın iç acılarının toplamı eşittir gözyaşıydı. Ya da şirinlerin mantardan yapılma evleri çoktan tas kebabına ya da bir tür salataya ara malzeme olmuş

Aramaya başlamadan önce bildiğim her doğru onların inandırdıklarıydı. Sonunda bulduğum ise insanın inandığına dönüştüğü gerçeğiydi. Artık biliyorum. 'Ancak kendi olma cesaretini gösterebilenler kendi hikayelerini yazabilir.

Kırlangıç Bana kuşların şarkısını söyle kırlangıç İnce ve huzur veren sesinle sevgiyi anlat Sen bilirsin tepelerden esen rüzgarı Bana kırılan dalları anlat Bana kuşların şarkısını söyle kırlangıç Sesin su sesine karışıp aksın Sen daha iyi bilirsin şelaleleri Anlat bana uzaktaki huzur dolu sesleri Bana kuşların şarkısını söyle kırlangıç Yağmurun sesine karışsın sesin Yağsın seller gibi üstüme benim Can suyu olsun umutlarıma umutlarım yeşersin Bana kuşların şarkısını söyle kırlangıç Annelerin

Hayat tümüyle bir yolculuktur baştan sona... Gelenlerin gidenleri merak ettiği, öğrenmeye çalıştığı, ders çıkardığı ya da yaşadığı ana şükrettiği zamansa tarihtir... Tarih merakı her daim var olmuş ve olacaktır da. Bu merakı gidermek için ihtiyacımız olan tek şey okumak ve gezmek. Kimisi okuyarak tarihe dalar, kimisi gezerken geçmişle empati kurarak. Ancak tarih, bazı insanlar için çok derine inildiğinde karmaşık sıkıcı bir hal alabilir. Antik şehirler, mitolojik hikayeler, efsaneler kısacası tarihi ol

Hayat Yazar Sense Sadece Oynarsın, Bir İnsan Gelir Her dediğine kanarsın. Canını istese vermeye çoktan hazırsın Sonra gider ardından sadece bakarsın Bir zaman sonra Ağlamaya başlarsın Susmayı dener başaramazsın, Bir zaman sonra bakar haline acırsın Ben kime yanmışım diye yanarsın. Hayat bu ya Her seferinde kanarsın Çünkü sevdin sen Asla unutamazsın Ölümüne üzer seni dayanamazsın Neden mi? Çünkü Hayat yazar sen sadece Oynarsın...

Cehennemi Satın Aldım Benimdir! Martin Luther duruşma sırasında yargıçlara seslendi: Milleti cehennemle korkutup, cenneti para karşılığı satıyorsunuz. Sıkıysa cehennemi satsanız ya? Yargıçlardan biri Cehennemi kim alır ki? Martin Luther: Ben alıyorum, neyse parası vereyim! Bedava verdiler! Martin kapının önüne çıktı, duruşma sonucunu merak eden binlerce kişiye Cehennemi satın aldım, benimdir. Bundan sonra oraya kimseyi almayacağım, korkmayın.

O beni turkuaz bir dünyaya götürdü Önce elime bir papatya koydu Sonra yüreğime sevdayı O beni elimden tutup ... turkuaz bir dünyaya götürdü Beyaz tenli...... elma yanaklı ...kundaklı bebelerin olduğu Dervişlerin sokağında nöbet tuttuğu Sultanların aşk' a sema döndüğü... Geç bulunmuş bir dünyanın içinde...iki beyaz burağa binip gezindik Bulutlar minderimiz oldu Yıldızlar yarenimiz Zaman zaman gelen ...turkuaz tennureli misafirler edindik ... Önceleri hep güldük Sözlerle küçük bir çocuğun oyunca

Odasına gidip tasma poşetini aldı ve bahçeye inmek üzere pembe terliklerini giydi. Nereye gidiyorsun?'' diye sordu annesi. Hiiç. Gümüş'e bakacağım diye cevap verdi ve aceleyle tahta sedire doğru gitti. Eğilip altına baktı, oyuncak peluş ayıcık oradaydı ama Gümüş yoktu. Hızlı adımlarla yürümeye başladı, bir yandan da sesleniyordu: Gümüş! Gümüş! hani neredeymiş benim aslan oğlum? Normal şartlarda bir defa seslendiğinde ışın hızıyla yanında biten Gümüş defalarca seslendiği halde yoktu. Evin altındaki hurdalığa