Bir kentin kimlikleridir mezar taşları. Sessiz, sedasız anılarıdır. Dillerinden anlamayana birer taş yığınlarıdır onlar. Anlayana ibretlik hikâyeler anlatır, içli türküler söyler, takatin var mı diye inler; takatin var mı kısa ömrümün uzun havasını dinlemeye. Zamanı kadrini anlayan tüketmeli, ömrü yaşamasını bilen. Gülü ise sevmesini bilen koklamalı. Çünkü sevmesini bilen gül yaprağında anasının ellerine yaktığı kınanın kokusunu alabilendir. Giden dönmez, geri gelmez giden biliyorum. Biliyorum her ömür bi

Sustum, yıllar geçti sustum. Arsız bir özlemle durduramadım seni sevmeyi. Gözlerimin kıyısına bentler örülmüşken. Yanağımda biriken yağmurlar. Damla damla aktı. İçimdeki cümleleri küf tutmuş yürek mahzenime sakladım. Çatladı gönül sabırlarım, taştı. Sustum yokluğuna, sustum. Kokuna yeller takıp gurbeti seçtim. Sen olan hayallerime kelepçeler taktım. Ağladım talihime, sustum. Yükledim sen dolusu yalnızlığımı Yokluğunun kervanına katıldım. Kuruldu baykuşlar gönül köşküme. Sensizliğe kanat çırpar

İki çocuklu genç bir Fransız aile hac görevlerini yapmak için at arabasıyla Fransa'dan Kudüs'e gitmek isterler. Bulundukları kentteki Türk çocuklarının öğretmeninden Türkiye hakkında bilgi alırlar. Bu olay öğretmeni yüzyıllar öncesine götürür. Derin sevgilerin, kahramanlıkların, acıların, sevinçlerin ve nefes kesen serüvenlerin yaşandığı yıllara gider ve bu roman doğar. Günümüzde Orta Doğu coğrafyasını değiştirmek isteyenlerin kanlı emellerinin izini bulacağınız bu roman, Anadolu'nun Türk yurdu oluşunun

Birilerine muhtaç olmak bir insanın başına gelebilecek en kötü zorluktu bence. Çaresiz, umutsuz, mahzun, kolum kanadım kırık bir şekilde sessizce görevli memura nükleer tıbbın yerini sordum. Kimseler duysun istemiyordum. Birileri duyacak ve kanser olduğumu anlayacak diye çekiniyordum. Evet, ben k a n s e r im bu yüzden pet çektirmem gerekiyor diyemezdim. Dokunsalar ağlayacaktım. Kimselerin görmediği sessiz bir yere gidip tek başıma hıçkıra hıçkıra ağlamak istiyordum. Üç gündür durmaksızın yağan bu kar; b

Çin Yazarlar Birliği Ödülü alan Dursun Özden'in, size bir öpücük dudak izli şiir veren, bu yeni kitabı Kanayan Çığlık ile kendinizden geçin... Gönül evine, şiir evi açkısı ile girin ve konuk olun. Şiir aşısı zamanı... Alın size bir şiirlik reçete: Günde üç kez, aç karnına, korona hapı niyetine, şiir için... Emperyal oyunları bozun. Sağlıklı, mutlu ve şiirli günlerde yaşayın, yeniden... Latin Amerika'nın Picassosu Ekvadorlu ressam Oswaldo Guayasamin: Türk şair-yazar Dursun Özden'i, 1996'da Küba'da yapılan

Ben sana hep dokunacağım. Bana dokunamazsan üzülme, mirasıma dokunacaksın. Bu okuduğun romanda, anılarını hatırlayacaksın. Ve göreceksin ki; binlerce yıl sonra da dokunacak parmak izlerimiz birbirine...

Mevcut yaşadığımız şu dünyada. Bir insanı ağlatmak güldürmekten daha kolay. Bir insanı üzmek sevindirmekten daha kolay. Bir insanın gönlüne girmek ve gönlünü hoş tutmak çok zor. Ben bunu denedim. Özenle seçtiğim seçkin kelimelerle umarım bir an da olsa gönlünüzü hoş tutabildim.

Onların bin yıl öncesine uzanan hikâyeleri kurgu değildir. Onların hikâyeleri olmasaydı, üzerinde yaşadığımız toprakların mayasına karışan kültürümüz de var olmazdı. Onlar bu topraklara İslam ve Türklük tohumunu ekmeseydi, kökünü Anadolu'nun verimli topraklarına dayayıp cihanı sarsan düvel-i muazzamalarımız kurulamazdı. Onların birçoğu isimsiz kahramanlardır. Fakat öyle bir hayat yaşadılar ki bin yıl boyunca destanları dilden dile, gönülden gönüle dolaştı. Hatta günümüzde bile onlar, şahsi am

Halit Yazıcı'nın kendine has üslubuyla kaleme aldığı serinin ilk kitabı Doğmadan Ölenler, Hatıralar da Ölür, son yıllarda üzerinde en çok konuşulan, tartışılan, yazı yazılan eserlerden biriydi şüphesiz. Halit Yazıcı'nın bu özgün üslubunun tadına varan okuyucular ikinci kitabını heyecanla bekledi. Nihayet serinin ikinci kitabı Doğmadan Ölenler, Tepenin Katilleri okuyucularıyla buluştu. Bu eser birinci kitabın devamı gibi görünse de aslında bunu bağımsız bir roman olarak da okuyabileceksiniz. Yazar y

Zaman öyle azdı, bende şaşırdım Ana kuzusunu almıyor beyim Düşünmeden insan yanlışlık yapsa Yaptığı yanına kalmıyor beyim Zulümlerle dertler yanına çökse Şaşkınlıktan insan kökleri sökse Çaydan doldurup da denize dökse Altı yok, testiler dolmuyor beyim Huzurlu hayata neler vermedim Bende coşkun rahat hayat sürmedim Çok yer gezdim, dertsiz insan görmedim Dikensiz gül bile olmuyor beyim

Roses will Rain is very different from other books, it is the first book of Turkish and World Literature. In this book, you will see and read poems in two different languages and you will improve your foreign language a little more. Güller Yağacak diğer kitaplardan çok farklı, Türk ve Dünya Edebiyatı'nın bu alanda ilk kitabıdır. Bu kitapta iki farklı dilde şiirler görüp okuyacaksınız ve yabancı dilinizi biraz daha geliştireceksiniz.

Uzun susuşlardan sonra Yağmur nasıl gelirse ansızın Öyle geldin aklıma Bir şiir oldun evvela Yüreğimden öptün Düştün mısralarıma Uzun gecelerden sonra Bir yıldız nasıl kayarsa ansızın Öyle geldin aklıma Unutulmuş ne varsa geçmişe dair Senin avuçlarında buldum bir bir Kaç cihanı dolaştım, gezdim kim bilir Aşk; yalnızca senin yanında güzeldir

Leyla ile Mecnun, Ferhat ile Şirin, Kerem ile Aslı... Hepsinin ayrı ayrı hikâyesi var. Sevdiği kadın için neler yapmışlar? Vay be aşka bak! diye hepimiz içimizden geçirmişizdir. Öyle değil mi? Peki, biz kadınlar seversek nasıl severiz, özlersek nasıl özleriz? Sorduk mu hiç kendimize? Aslında hepimiz biliyoruz bu sorunun cevabını. Çok güzel severiz, çok güzel özleriz. Hem de öyle bir severiz, öyle bir özleriz ki o sevgi Yare-i Dil olur...

* İhtisaslar, siyaset hokkabazlığı, ihtiraslar, yalanlar ve ikiyüzlülükler, egemenliğe soyunan Ben doyumsuzluğa soyundukça, insan; menfiliklerin acısını yeşertmeye aday yine insanın kendisidir. * Kentin caddeleri ne kadar genişler ve insanlar, insan merkezli yollardan uzaklaştırılıp dar kaldırımlara mahkûm edildikçe, hazan sarısı biraz saha kuduracaktır. * Gül diye ısırgan çiçeğini kokladığında çektiğin ıstırabın sebebini gülde değil, ısırgan çiçeğini gül diye koklayan tercihlerinde ara ki gülün masum

Yazar Fatih Çimen Umutlu Yürekler adlı bu kitapta Türkiye'den Almanya'ya işçi göçü sürecine katılmış milyonlarca insandan on bir tanesinin üzerine merceğini tutmuş, onların mikro tarih belgesel öykülerini yazmıştır. Umutlu Yürekler Almanya macerasını ve göç tarihini öykülerle anlatan önemli bir çalışmadır. Türkiye'den Almanya'ya işçi göçü başlayalı altmış yıl oldu. Altmış yıllık göç sürecinde göçmenler değişti, Almanya değişti, Türkiye ve dünya değişti. Bu kitapta göç sürecinin çok yönlü insan manzarala

Kanat sesi kulağımın zarını patlatmışken, Hafiye bir kelebek, Kapımı çaldı kalbin, Adı aşk olan yüreğini. dedi, İçimde bir çocuk. İçinde kayıp bir şehirde şiir, şairini arıyordu. Şair, içine doğacağı aşk mevsimini bekliyordu. Mevsim, nurdan bir ateşti. Şiir şairini, Şair de şiirini buldu. Adı: Ateş Yayıncılık olan bir cennet halkasında, Yürekler, Birbirine bağlandı, Uzanan elinde, Bir Pembe Vagonun. Ve gecelerine dünyanın, Bir dünya güneş doğdu, Gök gönüllülerin. Şiir dostlarına

Dil, kalbin aynasıdır. Çabalamak, bazen boşa kürek çekmekti! Su nasıl ateşi söndürüyorsa, sadaka da hataları öyle siler süpürür. diye bir ses duydu. Sonra, Tövbe Ya Rabbi! Hata râhına gittiklerime, Bilip ettiklerime, Bilmeyip ettiklerime. dedi... Bulutları yırtıp çıkan güneş gibi, Her şey, seninle güzeldi. Son sayfasını bilmediğin hayat kitabının bu ilk sayfasını çevir, oku kendini! dedi çocuk.

Şanlıurfa'ya ilk kez Hz. Ömer filmi çekimleri için gideli tam 50 yıl olmuş. Harran Kalesi'nde, Ben buraya bir daha gelmem. Dememin üzerinden bir ay dahi geçmeden bu kez İblis için o lafı söylediğim, kamera kurduğum ve büyük konuşmamayı öğrendiğim yerdir Şanlıurfa. Ancak tanıştığım bütün Urfalılar, büyük konuşmaktan, büyük hayaller kurmaktan ve büyük düşünmekten hiç vazgeçmezler. Başarılı da olurlar hani. Sanıyorum onca yoksulluğa, onca ataerkil geleneğe ve kol bağlayan onca töreye rağmen Güneydoğunun kıs

Uzun yıllardan beri görüşlerimi her alanda korkmadan paylaşmaktayım ve paylaşmaya da ömrüm yettiğince devam edeceğim. Hobi amaçlı başladığım bu serüven, bir zaman sonra bana adeta bir misyon yükledi. Dünya liderlerine, uluslararası yayın kuruluşlarına, teşkilatlara ve ülkemizin güçlü kalem sahiplerine gönlümden kopan fırtınaları iletmeye çalıştım. Yazma yolunu seçerek fenomenleşmek ya da kitap çıkararak para kazanmaya endeksli bir felsefem asla olmadı. Sadece duygularımdan arıtmaya çabaladığım fikirlerimi

Ağıtlar ve Anılar kitabının yazılmasına konu olan Gebenli Pehlivan İsmail Kahveci'nin ağıtlarından bir bölüm: Geben'in de dağlarında, Lale sümbül bitti m'ola? Avın almış babam oğlu, Muradına yetti m'ola? Altın yüzük parmağında, Boz elbise tırnağında, Gezer benim sar'aslanım, Şo beylerin örneğinde. Parlıyor Maraş'ın taşı, Tutmuyor gözümün yaşı, Ya ne deyim İsmail'im, Kütahya'da topçu başı. Dorusunu bağlatırım, Çizmesini yağlatırım, Köleli'ye giden olsa, Ben Şerif'i eğletirim.