Sustum, yıllar geçti sustum.
Arsız bir özlemle durduramadım seni sevmeyi.
Gözlerimin kıyısına bentler örülmüşken.
Yanağımda biriken yağmurlar.
Damla damla aktı.
İçimdeki cümleleri küf tutmuş yürek mahzenime sakladım.
Çatladı gönül sabırlarım, taştı.
Sustum yokluğuna, sustum.
Kokuna yeller takıp gurbeti seçtim.
Sen olan hayallerime kelepçeler taktım.
Ağladım talihime, sustum.
Yükledim sen dolusu yalnızlığımı
Yokluğunun kervanına katıldım.
Kuruldu baykuşlar gönül köşküme.
Sensizliğe kanat çırparak sustum.

Sen yürekte muhabbet kurmuş, gönül tahtına bir anda oturmuş, neyin nasıl olduğunu anlama fırsatı bile vermeyen, hüznü en dorukta yaşatan ve aynı zamanda gizli bir huzurken, mülteci isteklerime yenik düşmeme sebep en güzel şeysin belki de...