Bu çalışmada, Şiîliğin İlhanlılar dönemindeki durumu İslam Mezhepleri Tarihi açısından incelenmiştir. Şiîlik İslam tarihinde görülen ilk mezheplerden biridir. İlhanlılar dönemi ise, Şiîliğin, tarihte Büveyhîlerden sonra ikinci kez siyasette aktif rol oynadığı bir dönemdir. İlhanlı sultanlarından Olcaytu, tarihte ilk defa Şiîliği devletin resmî mezhebi haline getirmiştir. Bu durum Şiîlerin siyasette etkili olmalarına, Şiîliğin fikri alandaki gelişmesine önemli katkılar sağlamıştır.
Kitapta Sünnî hilafetin düşüşünde Şiîlerin oynadığı rol ele alınmıştır. Şiî-Sünnî iktidar anlayışı, bunun arka planı, İlhanlılara destek veren ve karşı olan ulemanın düşünceleri irdelenmiştir. Abbasîlerin son dönemlerinden İlhanlıların yıkılışına kadar Şiîliğin durumu ve Şiî-Sünnî çatışmaları gözden geçirilmiştir. Özellikle de Olcaytunun Şiîliğe geçişinin dini ve politik nedenleri incelenmiş, Şiîliğin resmi mezhep olmasının sonuçları değerlendirilmiştir.
Ayrıca Şiîliğin Anadoluya yansıması ile Hille ekolünden yetişen bazı önemli Şiî ulemanın fikrî ve siyasî düşüncelerine de yer verilmiştir.