Ahmed Midhat Efendi'nin bu eseri kaleme alması Le Siecle ve Le Presse gazeteleri başta olmak üzere Fransız matbuatında Budizm'le ilgili yazıların artmaya başlaması üzerine gerçekleşir. Budizm'e yönelik bu ilgi, ünlü Fransız etnolog Leon de Rosny'nin Sorbon Üniversitesi'nde verdiği derslerle başlar. Bu yazıları okuyan ve modern oryantalist kaynakları gözden geçiren yazar, konuyla ilgili kendi düşüncelerini ortaya koyarken hem Osmanlı okuyucusunu bilgilendirir hem de sonunda lafı kendi kültürünün ve dininin m

Eşyanın hakikati insanın hakikatidir. bilinciyle donanmış bir medeniyetin çocuklarıyız. Bu yüzden atalarımız eşyaya hürmet eder ve hiçbir varlığı incitmek istemezdi. Ağaç kesmeye giderken ormandaki diğer ağaçları incinmesin, diye baltasını bezle saklayan köylülerimiz vardı. Değiştik... Aslımızı ve ezelde Rabbimize verdiğimiz ahdi unuttuk... Bu yüzden günümüzde 'dolap' deyince 'mutfak dolabı' aklına gelen gençlere dolab-nâmelerin değerini anlatmak epey zor.

Bakmayın burada Boğaz'a karşı oturduğuma. Biz deniz kıyısı çocukları değiliz. Büyük nehirlerin birinin kenarında, onun çağıltı seslerini dinleyerek büyüdük. Bir köprü vardı nehri geçen. Ayaklarının birinin dibinden akıntıya bıraktık kendimizi. Yüzmeyi öyle öğrendik. Kıyıdaki kumların, kayaların üstünde güneşlendik. (Yaz başında kıpkırmızı olurdu sırtımız. Akşam evde ağlayacak hale gelirdik sızıdan. Uyuyamazdık.Annemiz yoğurt sürerdi çaresizlikten. Sızısı geçerdi bir süreliğine hiç olmazsa. Sonraki günlerde