Türkiye'de ne zaman derinden bir düşünsel tartışa açılsa söz bir şekilde Said Halim Paşa'ya gelir. Şahsi hayatının renkliliği bir yana 19. asır Osmanlı fikir hayatında beliren İslâmcılığın II. Meşrutiyet sonrasındaki bayrak isimlerinden biri olmuştur. Onun, bilhassa Buhranlarımız üst başlığıyla bir araya getirilen risaleleri, bu fikir akımının temel metinlerinden kabul edilmiştir. İslamcıların Meşrutiyet rejimini talep etmelerinin ardında Tanzimat yıllarında Namık Kemal'in de kullandığı meşveret ve şura an

Şems'in o son mektubu sonrası ne vakittir baygın hâlde yattığını bilmeyen Mevlana, yatağın içinde doğrulur. Kurumuş bir dal gibi düşer yana kolları. Avucundaki mendile bakar, Şems'in kan izleri hâlâ tazedir zümrüt yeşili mendilin ucunda. Yusuf gibi kuyuya mı attılar seni, güneşi gökten koparıp hançerleyenler kim? Bu nasıl sır, adım atanın göğe yükseliyor feryadı. Bu nasıl bir gömlek, kim giyse gözlerine kan iniyor. Kendine gelen Mevlânâ bir nara atar: Allah'ım, acılarımı örtme! Bu aşkı, bu dostluğu bize

Selamlar ki, şeker dudaklıların vuslatı gibi içtendir, elbette onadır. Hasretler ki, âşıkların avazı kadar yanıktır, elbette onadır. Övgüler ki, özlem sözlerince füzûn ve arzular ki sevgililerin saçları misali uzun, ona, hep ona, hep onadır. O ki güldür, o ki sevgilidir, bütün mecburiyetler onadır. Çölde alevlerle küfürler kavururken insanlığı ve bir gün ortasında kızıl kayalara çarparken vahşetlerin tutuşturduğu dalga dalga nefesler, bir melek adını andı onun. Sözcükler henüz yetim, sevgiler hançer sokum

İnsanın hakikat arayışını alegorik bir anlatımla dile getiren Mantıku't-tayr, tasavvuf edebiyatının en seçkin örneklerinden biridir. İranlı meşhur sufî Ferîdüddin Attâr'ın şaheserinin Türkçeye farklı dönemlerde farklı çevirileri yapılmıştır. Yunus Emre'nin çağdaşı Gülşehrî'nin çevirisi ise en otantik örneklerden biridir. Gülşehrî, Attâr'ın ölümsüz eserini şair zevkiyle, Türkçenin süt dişleriyle söylemiştir. Bu kitaba özel çizilen minyatürlerle ve günümüz Türkçesiyle okuyucusuyla buluşan Gülşehrî'nin çeviri

Selamlar ki, şeker dudaklıların vuslatı gibi içtendir, elbette onadır. Hasretler ki, âşıkların avazı kadar yanıktır, elbette onadır. Övgüler ki, özlem sözlerince füzûn ve arzular ki sevgililerin saçları misali uzun, ona, hep ona, hep onadır. O ki güldür, o ki sevgilidir, bütün mecburiyetler onadır. Çölde alevlerle küfürler kavururken insanlığı ve bir gün ortasında kızıl kayalara çarparken vahşetlerin tutuşturduğu dalga dalga nefesler, bir melek adını andı onun. Sözcükler henüz yetim, sevgiler hançer sokum

Yıldızlar vardır, hem yolunuzdur hem rehberiniz. Onlar ki, Ravza semasının yıldızları, Asr-ı Saadet ışıklarıdır. Sadakatin ve dost olabilmenin ne demek olduğunu Sıddıkiyet ve Yâr-ı Gâr olma güzelliğiyle Hz. Ebû Bekir ile tanıyacağız. Resulullah'ın incisi, dostluğun ne olduğunu unutanlara Ravza'dan bir ışık verecek. Dağları titreten, çöl kumlarını terleten Hz. Hamza, imanî cesaretin ve Allah'a bağlılığın slogan işi değil iman-ı aşkın kefareti olduğunu, şehadete bilek gücüyle değil yürek gücüyle yürüneceğini

Yıldızlar vardır, ruhunuzu huzura kavuşturur. Kur'an âşığı Hz. Osman bize okumanın da bir ruha, kadere göre olduğunu aşk ile anlatacak ve bizleri içimizdeki kitaba davet edecek. Zinnureyn yürekli edep ve hayânın en güzel örneklerinden olarak günümüze, yuvamıza, sokaklara, tüm dünyaya ayna tutacak. Kavruk, gür sesiyle sağır dünyamızı sarsan bir sestir Hz. Bilal-i Habeşî. Bizleri gerçek özgürlüğün kulluk olduğuna davet edecek. Namaz uykudan hayırlıdır, derken bizi yatak uykusundan değil gaflet uykusundan uyan

Yıldızlar vardır, hem yolunuzdur hem ışığınız. Önce kâfir Ömer, sonra hidayet... Nihayetinde Hak ile batılı ayıran Faruk. Adaletin yeryüzündeki sesi! Kalbine Allah korkusundan başka hiçbir korkuyu almayan bir yiğittir Hz. Ömer. Nasıl bir gençlik? Nasıl bir öğretmen? Bu soruları cevabını Hz. Mus'ab b. Umeyr verecek bize harf harf, kandan yazılan kelimelerle. İkinci Yusuf diye anılan Musab'ın gençliğinde kendi gerçeklerimizi arayacağız. Ve yalnızlığımıza sesiyle, nefesiyle konuk olacak bir arayış ve adanış ad

A'mâk-ı Hayâl, yeni harflerle ve sadeleştirilmiş olarak birçok kez basıldığı halde, ciddi bir değerlendirmeye neden konu olamamıştır? Bu sorunun yanıtı, yine yayınların kendisindedir. Bu yayınlar, ne yazık ki, eseri ciddi bir değerlendirme konusu kılabilecek bir titizlik ve özenden yoksundur. Sadeleştirme adına dili, metnin kavramsal yapısı altüst edilecek biçimde bilinçsizce bozulan; kimi söz bağlamları düşünülmeden komik biçimde okunan; ikinci basıı dizgi yanlışları, rahatlıkla doğrusu anlaşılabileceği ya