Şiirimizin kadim bir değeri olan aşk, Talip Işık'ın şiirlerinde aşkın bir sedaya dönüşme gayretiyle şekillenir. Genellikle soyut bir aşk tasavvuru üzerinden gelişen bu ses, bizi özneden daha çok söylemin dünyasına götürür. Böylelikle kadimle olan akrabalığın, modern dünyaya karşı bir savunma gücü veya refleksi olarak ihya edilmek istendiğini görürüz. Bakırdan tenler, kumdan kaleler, cenneti okka ile ölçen, aşk sofrası kuran kelimeler, hâsılı sonsuzluğa selam eden beşinci mevsim Talip Işık şiirlerinde gökku

Kendilerini kaybetmiş, şuursuz ve gözü dönmüş kalabalı­ğın hiç de iyi bir niyeti olmadığını anlayan Antonyo, var gü­cüyle koşarak Habib'e ulaştı. Şehrin ta ücra köşesinde buldu onu, ibadet ederken, mağarada... Anlattı vahametini işin, Antonyo! Haberi almasıyla beraber kanatlandı Habib. Uça­rak yola düştü. Şehrin meydanına doğru! Ayağından çıkan ayakkabı, ayağına batan diken ve ayaklarını kanlar içinde bırakan taşlar... Ne umurundaydı Habib'in! Allah elçisinin yarenlerine bir taşın dokunmasındansa binlerce H

Matematik ile şiirin, matematikçi ile şairin birbirlerine içkinliği hususunda kimler ne demiş? Mesela Kant, Matematik katıksız bir şiirdir. cümlesini kurmuş. Alman matematikçi Karl Weierstrass ise şöyle bir senteze ulaşmış: Bir matematikçi, aynı zamanda şair de­ğilse iyi bir matematikçi sayılamaz. İmam Şâfi bu sentezi çocuk eğitiminden başlatır: Çocuklarınıza matematik ve şiir öğretiniz. Napolyon ise sanki Şâfi'nin söylediğini genelleştirir: Her insan bi­raz matematik biraz da şiir bilmelidir. Matematik, fe