Zengibâr'ın önde gelen kâdılarından olan Münzirî, talebelerinin İbâzîyye'nin tevhîd ile ilgili konularını ele alan bir risâle yazmasını istemeleri üzerine, iyilik ve takva (Allâh'ın yasaklarından sakınma) üzerinde yardımlaşın ayeti mûcibince bu risâleyi yazmaya karar vermiştir. Aklî çıkarımların hâkim olduğu eserde tevhîd konusu akılcı bir yöntemle ele alınmıştır. Allâh'ın zâtı ve sıfatları ile ilgili müteşâbih âyetlerin îzâhında teşbîh ve tecsîme düşmemek adına te'vîle sıkça başvurulmuştur. Müteşâbih ayet

Hz. Peygamber (as) nübüvvetin kesintiye uğradığı, vahyin gelmediği, akılların dalalette olduğu, ahlakın fesada uğradığı, insani değerlerin yozlaştığı ve cehaletin insanların hayatına tahakküm ettiği bir dönemde geldi. Çünkü Allah'ın akıl nimeti ile şereflendirdiği ve yeryüzünde hilafet ve liderlik makamına layık gördüğü insan, her işinde yanlış yapıyordu; dünya hayatındaki rolünü, vazifesini, nereden geldiğini ve nereye gideceğini, dünya ile ahiret arasındaki bu yolculukta nasıl tasarrufta bulunacağını da b

Mezhebin kurucusu Cabir b. Zeyd'in karakteri, İbâzî mezhebi ile diğer sünnî mezhepler (Hanefî, Malikî, Şafiî, Hanbelî) arasında bir bağlantı ve benzerlik noktasını temsil etti. Bunun iki önemli nedeni vardır. Bunlardan birincisi şudur: İbâzî mezhebi, Kur'ân ile Sünnet esaslarına ve hoşgörüye dayalı olarak kurulmuştur. Öte yandan usûl (temel ve küllî meseleler) ve furû' (temelin uzantısı/dalı olan cüzî meseleler) gibi meselelerin çoğunda diğer ehl-i sünnet mezhepleriyle uyum halindedir.

Hâce Muhammed Lutfî Efendi'nin Hz. Muhammed (s.a.v.) kokulu şiirlerinin envai renk ve kokularını onun penceresinden müşahede etmeye çalıştık. Lutfî Efendi, Hak aşığı bir mürşid olmasının yanında insanların kendisine kolayca ulaşabileceği, tevazu sahibi kâmil bir mü'mindi. Onun şiir bahçesinde dolaşırken, Allah ve Peygamber aşkından ehl-i beyt sevgisine, aile içerisindeki saygı ve sevgiden toplum bazındaki Allah rızası temelli sevgi ve saygıya kadar, aşka ve sevgiye dair ne varsa görmek mümkündür. İnsan-ı kâ

Toplum cemaatin temel dayanağıdır. İbâziler'in sistematik metodu, temelde kolektiflik üzerine kurulur. Bunun anlamı, savaş ile barış, zafer ile zuhûr, gizlilik ile kitmân gibi toplum ile ilgili tüm durumlarda gerçek ağırlığın topluma verilmesidir. İbâzî cemaatlerin seçtikleri bu yönelim, istişareye (şûrâ) teşvik eden, yardımlaşma, dayanışma ve -bencillik ile hodbinliğe yer olmayan- İslam toplumunu güçlendirecek her esas üzerine kurulu olan İslam şerîatının derin anlayışından gelmektedir. İbâziler'in bu kole