Tarih geçmişte yaşanmış olayları bizlere anlatır, doğru. Peki ya tarihi yazan insanların da bir tarihi yok mu? Var elbette. Tarihi insan yazıyor ve aslında bu kitap tarih içindeki insanın ve insanın yaptıklarının hikâyesini anlatıyor. Yani sizin hikâyenizi... Yürüdüğünüz bir yoldan asırlar önce kimin geçtiğini, gördüğünüz tarihî bir çeşmeden kimlerin su içtiğini, gölgesinde oturduğunuz asırlık bir çınarı kimin diktiğini hiç merak ettiniz mi? Belki de günlük hayatın telaşesi içerisinde hiç farkında olmadığ

Tarih geçmişte yaşanmış olayları bizlere anlatır, doğru. Peki ya tarihi yazan insanların da bir tarihi yok mu? Var elbette. Tarihi insan yazıyor ve aslında bu kitap tarih içindeki insanın ve insanın yaptıklarının hikâyesini anlatıyor. Yani sizin hikâyenizi... Yürüdüğünüz bir yoldan asırlar önce kimin geçtiğini, gördüğünüz tarihî bir çeşmeden kimlerin su içtiğini, gölgesinde oturduğunuz asırlık bir çınarı kimin diktiğini hiç merak ettiniz mi? *** Vampirler gerçek mi? Ayasofya'nın kubbesinin altında yatan sır

Tarihimiz şanlı zaferlerle doludur. Biz tarihimizle övünürüz. Çünkü tarihimiz gerçekten övünülecek bir tarihtir. Bu kitapta, tarihin şanlı sayfalarından seçilmiş örnekler bulacaksınız. Tarihimizden yaşanmış öyküleri zevkle okuyacak ve gerçekten şeref dolu bir tarihe sahip olduğumuzu anlayacaksınız. Tarih ibrettir. Tarih ölçüdür. Tarih yalnızca bilgi değil, geleceğin aynasıdır. Tarihi iyi bilen, geleceğinden emin olur.

Osmanlı toplumu, bir sevgi, şefkat ve yardım toplumuydu. Devlet, hayat ve hayrat devleti, insan hayrat ve hasenat insanıydı. Osmanlı'da hayat ahirete dönüktü. Ahirete dönük olduğu için de hayatta fuzuli şelere yer yoktu. Osmanlı İnsanı kıble yürekliydi. Faziletliydi, dürüsttü çevreciydi, medeniydi, nazikti; cihana örnekti. Hede ve gayret sahibiydi. Zaferler ve başarılar hayatın bir parçasıydı. Osmanlı'da, insan hakları gözetilirdi. Herkes ibadetinde, kıyafetinde, seyahatinde, ticaretinde özgürdü. Osmanlı'da

İnsan nasıl ki beden ve ruhsa, akıl ve kalpse, görünenin ardında bir görünmeyen yani ki gönlü varsa, devlet dediğimiz dahi öyledir. Ecdat cihana hükmetmeden önce gönüllere hükmetmeyi, şehirlere girmeden önce gönüllere girmeyi şiar edinmiştir. Ve bilmiştir ki gönüllere girilmeden şehirlere girilemez! Bu yolda devleti idare edenler, evvela gönüllerini terbiye etmiş ve gönüllerine hükmetmiş, kul olmayı bilmişlerdir. Ve bu maksadı kendilerine her daim anlatacak ve unuttuklarında hatırlatacak bir hocanın hemen

Çanakkale'de düşman, hem teknik açıdan hem de silah, mühimmat, gıda ve giyecek açısından mükemmeldi. Dünyanın en güçlü armadası ve en eğitimli ordusuydu. Osmanlı Devleti ise ne askerlerinin karnını doyurabiliyor ne de onlara yeterli mühimmat verebiliyordu. Buna rağmen imkânsızı başardık! Peki, tek dişi kalmış canavarın yenilmesi nasıl mümkün olabildi? Osmanlı, yıllarca emek vererek imanlı, yürekli, fedakâr, cefakâr insanı yetiştirmiş, o insan da imkânsızlıklardan imkân çıkararak Çanakkale Zaferi'ni kazanmış

Yıldırım Bayezid, bu lakabını, ömrünün son demlerine kadar hakkıyla taşıyan bir aksiyon insanıdır. Tahta oturduğu ilk günlerden itibaren, kendisini, çetin mücadelelerin içinde bulmuştur. Fakat hiçbir zaman üstüne gelen bu belalardan kaçmamış, korkmamış ve telaşa kapılmamıştır. Niğboluda Haçlılara karşı yürürken de, Ankarada Timurun ordusunu göğüslerken de Bayezid Han, geri adım atmamıştır. Etiyle, kemiğiyle cesaret dolu gençler yetiştirmek ve korkuyla yönetilmeye çalışılan bir milletin bahtını daha büyük u