Dede Korkut, Oğuz´ların her problemini çözen, her sıkıntıyı gideren, ak sakallı bi rbilge kişidir. Böyle biri gerçekten yaşamış mıdır, yoksa sonradan belleklere kazınılmış bir şahsiyet midir, bilinmez. Ama bilinen tek gerçek var ki; o da her şeyiyle dört dörtlük bir insandır o. Hal böyle olunca, devlet adamları ona danışır. Kopuzunu çalıp söylemesiyle çocuklar ad alır. Beyler arasında arabulucudur. Az ama öz konuşur. Çünkü her sözü hikmet doludur.

Bilmecelerin en yaygın ve işlevsel olduğu ortam, her zaman evlerimiz olmuştur. Özellikle uzun kış gecelerinde yapılan toplantılarda oynanan oyunların yanı sıra bilmeleceler, en önemli eğlence öğesi olma özelliğine sahipti. İkiye ayrılan topluluk üyeleri, karşılıklı bilmeceler sorarak bu zeka oyununda üstün gelmeye çalışırlar, ileri sürdükleri koşullar ve yaptıkları pazarlıklarla bu etkinliği daha da çekci bir duruma getirirlerdi.

Eşeğini kaybeden Yürekdede, pazardan küçük deve satın alır. Her yıl çıktıkları yaylaya gitmek üzere hanımı Ayşe Nine ile yola çıkarlar. Az giderler, uz giderler, dere tepe düz giderler. Konakladıkları yerde atlılar çıkar karşılarına. Onları doyurmak için bir güzel söz, bir sevgiye aldığı deveciğini keser Yürekdede. Padişahın atlıların arasında olduğunu farkedemezler. Saraya davet edilirler. Sonra ne oldu, dersiniz. Yürekdede ile Padişah kitabı bu mutlu sona adım adım yaklaştıracak sizi.

Serçekuş çağdaş bir masal. Çocuk gibi düşünen, etrafına çocuk gibi bakan bir serçenin avcı ile başlayan macerası. Serçekuşun en belirgin özelliği anlatımındaki şiirselliği olarak belirir. Her yaştan okurun zevkle okuyabileceği bir kitap. Bu yönüyle Serçekuş çocuk edebiyatımızın klasikleri arasında önemli bir yere sahip bulunuyor.

Manilerimiz de türkülerimiz gibi, halkımızın duygu ve düşüncelerinin estetik bir form içinde dile getirildiği ürünlerdir. Bu nedenle onları, yalnız bir boş zaman eğlencesi olarak değerlendiremeyiz. Aksine son derece önemli bir kültürel veri olarak düşünülmelidir.