On altı yaşındayken babasının ölümünün ardından anasını bırakıp çalışmak için gurbete çıkan genç bir delikanlı var. İstanbul'da, zor şartlarda geçirdiği günleri var. Sırtında ekmek küfesini taşıdığı yılları, otelde paspas yapıp müşterilerinin bavullarını üst kata çıkardığı yılları var. O çantanın içinde askerlik anıları var. Saatlerce askerlik anısı anlatmaya yetecek tek kare bir fotoğrafı var. Melek'le evliliği var, çocukları var. Sirkeci garından başlayan ve Münih garında biten tren yolculuğu var. Gurb

Nasıl insan olabiliyorsun, nasıl bir olabiliyorsun evren ve dünya ile Bu kadar insanlığa aç Yaşamaya kör Sevmeye hakir görmüş iken varlığını Nasıl, bütünleşeceksin tüm yaratılışla ve tanrı ile Tanrının, konuşmadığını, görmediğini, duymadığını bilmez gibi Sessiz mi kalacaksın, yalnızlığının çığlıklarına... Sahi kim öğretti, kim anlattı sana BİR'lemenin kendinle mümkün olacağını Ben olmadan nasıl BİR'leyeceksin ki kendini. Aynalık yapmayacaksam korkularına Nasıl ayırdına varacaksın cesaretinin Yoksa sen de

Tam gidecekken, Ne diye döndün. O süslü püslü elbiselerini giyip, Gizlice içime süzüldün. Kılık değiştirip, Gırtlağıma düğümlendin. Kapkaraca... Senin adın HÜZÜN.