Gözlerinin az üstüne gelişigüzel çizilmiş, incecik kaşlarını yukarıya kaldırarak 'kola-rom lütfen' dedi kadın. Onun bu tavrı, Moulin Roguge'un duvarını süsleyen o afişi hatırlatmıştı bana. De Toulouse - Lautrec'in Yevtte Guilbert adlı, birkaç çizgiyle yakaladığı, kırılgan fakat öç almak isteyen veya hayatın sillesini yemiş gibi duran o dramatik figür. Sağ dirseğini masanın kenarına dayayıp, başını ileriye uzattı. Yüzünü yaklaştırdı, gözlerini gözlerimin içine dikti. Nefesinin sıcaklığını yüzümde hissedebili

''Ansızın gelen bu sevi yolculuğunda seni seçmişse gözlerim Namütenahi bir sevda ile sevmeye devam eder hasret çeken yüreğim.''

Birbiri ardına açılan, kapanan kapılar; uzun, karanlık, rutubet kokan koridorların hiç bitmeyecekmiş gibi sürüp gitmesi karşısında korku ve heyecan içinde babasının ardından sürüklenircesine, ona ayak uydurmaya çalışarak bu kez gözleri duvarlardaki kalemle ya da sivri bir cisimle yazılmış olan yazılara takıldı. Kan öcle değil suyla temizlenir! Hatasız insan yoktur, İnsanlık hatasını kabul ve tamir etmekle ölçülür. -Einstein Demeter duvarlar da yazılı olan onlarca yazı arasında son okuduklarını b

BabamSaraya bedeldi bir göz odamızGözümüz yoldaydı gelsin babamız,Seninle güçlüydü kol kanadımız,Kırıldı kanatlar uçmuyor babamBizi üzgün görsen koşar gelirdin,Tebessüm ederek gülümserdin,Haram oldu gülmek şimdi nerdesin,Senin acın canda, çıkmıyor babam.

Neden konuşmaya ihtiyaç duyarız biliyor musunuz? Çünkü en iyi yaptığımız budur da ondan. Ama bunu bile beceremeyiz. Neden mi? Doğru düzgün konuşmayı bilmediğimizden ve nasıl konuşmamız gerektiğini bilmediğimizden. Şunu yapma, şunu söyleme ya da saçmalıyorsun derken bile; aslında kendimizi de karşımızdakini de hiç dinlemediğimizi açık ve net olarak görürüz; yani gördüğümüzü sanırız, dinlediğimizi ama dinlemeyiz. Okuduğunuz her satırda kendinizi bulacaksınız ve her satırda bildiğiniz ama kabüllenemediğiniz so