“Aklımda bir hastalık var, umarım o değildir” dedi doktor hanım. “Nasıl bir hastalık bu?” “Şimdilik onu bilmene gerek yok, belki de hiç gerek kalmayacak. O yüzden sonuçlar gelsin, öyle değerlendirelim.” “Peki en kötü ne olabilir bu hastalıkta?” “Test sonuçlarını bir görelim önce.” “Peki en iyi ne olabilir?” “Hastalığın seyri değişir. Kimisi en iyi destekle yürüyebilir, kimisi en iyi kollarını kullanabilir, kimisi de en iyi başını tutabilir.” “Anlayamadım. Şimdi Çağan Meriç yürüyemeyecek mi, kollarını kullan

Kilometrelerce derinlikte gizemli bir yarık... Sultan Esma Yarığı... Kurulan dev platform... Dünyanın dört bir yanından ziyaretçiler... Platformla derinlere yolculuk... Beklenmeyen son... Daha doğrusu başlangıç... YAŞA adlı cihazdan gelen yaşam sinyali... Gizemli derinliklerden yükselen küçük bir kızın kalp vuruşları... Nefesini tutan dünyanın kalp kesilişi...Ve zamana karşı soluk kesen bir yarış... Kişisel hırsların siyasete alet edilişi, entrika, acımasızlık, karşı koyuş, sevginin gücü, gizem, cesaret,

Antonio Porchia Boşluğu ancak doldururken fark ediyoruz demiş. Cennete Gideceksem Cehennemim de Gelmeli de öylesine kışkırtıcı ve elzem bir kitap. Selçuk Altun Ne zaman ki iblis sandığımız melekler sahneye çıkıyor o zaman uyanıyoruz derin uykumuzdan. Ancak o vakit farkına varıyoruz. Biraz geç bir uyanış oluyor ama olsun. Her uyanış hiç uyanmamaktan çok daha iyi değil midir? Efe Aydar denenmemiş bir şeyi deniyor bu kitapta. 365 gün için, her güne bir madde yazarak bir tür sofistike günlük bırakıyor elimize.

Bunamaktan mı korkuyorsunuz? Belki de yanılıyorsunuz! İnsan unutkandır. Unutkanlık toplumda yaygındır. Atasözünde belirtildiği gibi Hafıza-i beşer nisyan ile maluldür. Unutkanlık yaşlılıkla birlikte artar. Normal yaşlanmayla ortaya çıkan unutkanlık her zaman ileride bunamayla karşı karşıya kalınacağına işaret etmez. Diğer yandan, unutkanlığı olan birçok kişi Alzheimer hastalığının erken evrelerinde olabilir. Genç-yaşlı birçok kişide Çok unutkan oldum, bunuyor muyum? endişesi olabilir. Alzheimer, belirtileri

Ayakta uyutulmuş olmanın yorgunluğu çöktü üzerime. Tuvaletin mermerine uzandım. Aynalar üzerime saçıldı az önce, neden hatırlamıyorum. Çirkinmişim, sevilince güzelleştim sanıyordum. Aşksızlıkla, sevgisizlikle erittiler beni. Uzun, ince kalıplara döktüler. Malzemelerimi çaldılar hep. Çaldıklarını kendilerine kattılar. Ben eksilirken onlar tamamlandı. Nasıl güzellerdir şimdi, nasıl da tamdırlar. Kahkahaları Japon bahçesindeki kuş sesleri gibi. Nefesleri denizden esen tatlı meltem. Gözyaşları bile güzeldir onl

11 yaşındaki Erim Belgü'nün mutfağa olan ilgisi yaklaşık 6 yıldır başarılı tatlı-tuzlu tariflerle hayat buluyor. Çocukların mutfağa, yemek yapmaya olan eğiliminin çok yeni sayıldığı ülkemizde, Erim'in bu ilgisi ve ailesinin ona mutfakta yer açması takdire değer, örnek bir davranış. Yemek yapmanın bireye, özellikle de çocuğa katabileceği disiplin, dikkat ve yaratıcılığın en güzel örneklerinden birini sergiliyor Erim. Erim'in Mutfağı, merakla araştırılıp keyifle hazırlanan 62 tarif, püf noktaları ve

Bir toplumun -kumaşa benzetilerek- dokusu denilebilecek niteliği içinde yer alan insanları, o toplumun en önemli varlıkları (assets) sayılmalıdır. Toplumumuzun da, benim yaşam ve gözlem alanımla sınırlı olmak kaydıyla tanıma onuruna erebildiğim öyle insanları var. Onlardan biri Prof. Dr. Mehmet Pala'dır.Bu kitap bana birçok şey anlattı. Bunların birisi de her otobiyografinin (zihinsel mal bildiriminin) sadece kişilerin kendilerince yazılmasının yetmeyebileceği; aynı zamanda bir şahidin de, imzasıyla, yazıla

Ben insanları anlayamadığım için canım acıyor, insanlar beni anladıkları için canımı yakıyorlar. Ben sonsuz yalnızlığa inanıyorum, iklimlere, mevsimlere, kuşlara ve sokaklarda oynayan çocukların masumiyetine inanıyorum. Şarkılara, türkülere, şiirlere ve roman kahramanlarının bizi hayatta tutan ütopik gerçekçiliğine inanıyorum. Aşk'a ve iflah olmaz bir şekilde aşk'a sadık insanların acılarına inanıyorum. Tanrı'ya inanıyorum, beni sevmediğine, hatta beni farklı ve özel sınadığına inanıyorum... Şaşırtıcı bir r

Her şey hayal etmekle başlamıştı. 2009, benim için bir kırılma yılı oldu. Ancak bu serüvene başlamak kolay olmadı. Ben de her klasik Türk ailesinin sahip olduğu belli normlar ışığında büyütülmüştüm. Üniversiteyi bitir, askerliğini tamamla, güzel bir işe gir, evlen, çocuk yap ve hayatına bu akışta devam et. Peki ya hayaller?.. Peki ya bu adamın çocukluğunda zihnine kazınmış tutkuları, istekleri?.. Ve sonunda bir çözüm buldum. Hem hayatıma devam edecek hem de hayallerimin peşinden koşacaktım. Serüven, kurum

Bir insan türünü tarif edeceğim. Adına da tek satırlık entel diyeceğim. Tarifle başlayalım. Tek satırlık entellerin, sohbet gruplarında açılan her konu hakkında çarpıcı, başlangıç seviyesinde öğretici bilgileri vardır. Bunları istesek de istemesek de aktarırlar. Bilgiler kısıtlıdır, ancak her konuda bir iki şey çıkıverir ağızdan, konuya etraflıca hâkim havası verecek kadar. Bazı bilgiler fazlasıyla bayattır, bazılarının yanlışlığı artık ayyuka çıkmıştır, fakat karşılarındakinin okuma yazması ve bilgi kaynak