Bundan sonra; Ben bundan önce içerisine kelâm cinsinden bir şeyler karışmış olan kitaplar tasnif etmekle uğraşmayı doğru bulmuyordum. Bundan önce genellikle İslâm'a intisap eden birçok kimsenin inkâr ettiği yürürlükte olan kaderler hakkında ve Allah (azze ve celle)'nin ta'tîl ehlinin nefyedip iman etmediği sıfatları hakkında kelâm içermeyen fıkıh kitapları tasnif etmekle meşgûl idik. Gerek bu konularda gerekse fıkıhla ilgili olmayan diğer konularda kitap yazmıyorduk. Meclislerimizde bizimle münâzara yapan h

Ebû Abdullah dedi ki: (Kulların) hareketleri, sesleri, kazandıkları/işledikleri ve yazdıkları yaratılmıştır. Mushaflara konulmuş, satırlara geçirilmiş, yazılmış ve kalplerde bellenmiş, okunmakta olan apaçık Kur'ân'a gelince o Allah'ın kelâmıdır ve yaratılmış değildir. Allah Teâlâ Hayır, o kendilerine ilim verilenlerin göğüslerindeki apaçık ayetlerdir (Ankebût, 49) buyurmuştur.

Sözlerim karşısında insanlar üç sınıfa ayrılmaktadır: Bir adam ki bir topluluğu bir şey söylerken işitmiş ve onların söylediklerini söylemiş, onlara teslim olmuştur. Bu adam ne döner ne de geri adım atar. Çünkü o inandığı şeye düşünerek inanmamıştır ki ondan düşünerek dönsün. Bir adam ki baş olmanın izzeti, kardeşlerinin ona itaat etmesi ve şöhret sevgisi onu kibre sevk etmiştir. Onu izzetinden geri döndürecek ve dizginini çekecek ancak -dilediği takdirde- onu yaratandır. Çünkü onun geri dönmesi demek yanlı