Bir karmaşanın içine doğan iki bebek daha kendilerini bilmezken bir büyü sayesinde kaderlerine yazdırırlar adlarını. Her şeyden habersiz büyüyen ürkek ve içine kapanık genç kız kırmızı iplik sayesinde tanıdığı soğuk ve bilinmezlerle dolu adamı ilk gördüğü andan beri unutamaz. Kader bu iki insanı çevirdiği çetrefilli oyunlar sayesinde bir araya getirir ve her şey o zaman başlar. Anlamsız gelen rüyalar, hissedilen duygular ve büyüye bağlı iki hayat. Kavin ve Aktan her şeyden habersiz yaşadıkları aşkın bir gün

Çukurcuma'ya vardıklarında hava biraz bozdu.Yakıcı temmuz sıcağı yerini soğuk ve koyu bulutlarla kapalı bir sonbahar öğleden sonrasına çevirmişti.Gökbörü'nün en sevmediği havaydı bu. Yağmakla yağmamak arası, ince ince ve aralıklarla dökülen hafif yağmur da sinir bozucuydu. Çukurcuma semtinin başında inmişlerdi. Az sonra Gökbörü çaresiz şekilde Mükemmel Mahmut'un yüzüne baktı nereye gideceğiz hadi hareket et anlamında, birkaç saniyeliğine.Mahmut güneş gözlüğüne düşen birkaç güçsüz yağmur damlasını gözlüğünü

Hikâyesi tüm zamanlara uzanan, acı ve mutlulukta alabildiğine derinleşen Uğur ve Deniz'in melodisi bu...Roman boyunca bir bestenin içinde canlanan yaşamı solukluyoruz... Okur, bir yandan Küçük Bir Melodi 'nin önüne serdiği dünyayı keşfederken diğer yandan kendi dünyasına sürükleniyor.Yazar özgün, akıcı üslubuyla, sağlam bir kurguyla dokuduğu romanda, Küçük Bir Melodi bekleyen okuru sarsmakla kalmıyor, deyim yerindeyse ona unutulmaz bir resital sunuyor.Hayrettin Sarsılmaz'dan yalnızca kulaklarımızın değil,

Büyümüştüm artık. Bu sefer ben de gidecektim. Arkadaşlarım sürekli gidiyordu.Mahallede toplandığımızda önceki günkü maceralarını ballandıra ballandıra anlatıyorlardı. Onları hayranlıkla dinliyor ve çok kıskanıyordum. Bizimkilerden izin istesem yine vermeyeceklerdi. Ama kararlıydım. Gidecektim. Akşam elimde bir poşet balıkla geldiğimde birden yumuşayıp kızmayacaklardı. Hatta, Oğlumuz büyümüş de eve balık getiriyor, diyeceklerdi.Özgür Yılmaz anların, sahnelerin öykülerini tanığı olmuşcasına anlatıyor Asil Ada

Tiksi adındaki bir ülkede Kızılelma isimli bir köy vardı. Sihirli horozlar sayesinde bu köye ölüm uğramazdı. Sihirli horozlar sabah erken saatte ötmeye başlayınca hasta olan insan hastalığı ne olursa olsun iyileşirdi. İnsanlar o kadar uzun ömürlüydü ki bazıları bin yaşındaydı. Bin yaşında olan insanlar bile hiç yaşlı göstermiyordu. Bu insanların beyaz bir saçı dahi yoktu ve ciltleri gençlerinki gibiydi. Kızılelma Köyü gözden uzak olduğu için köye fazla gelen olmazdı. Köydeki insanlar da dışarı fazla gitmezd

Renklerimiz var bizim, hepimizin rengi farklı, bir araya gelince nasıl da gökkuşağı oluyoruz. Niçin rengimize sahip çıkmak yerine başkalarının renklerini istiyoruz? Niçin o renk olmaya çalışıp onu sahiplenmek için kendi rengimizden vazgeçiyoruz?Ben maviyim mesela bazen gök mavisi, bazen deniz mavisi. Uzağım belki hiç dokunulmayacak kadar, derinim bazen de fırtınalarla savaşacak kadar. Asiyim bazen fırtınalar çıkarırım, sessiz sakinim ruhunu dinlendiririm.Canım ister resim yaparım, canım ister ebru yaparım