Kaç kez: 'Keşke hiç bulaşmasaydım, altından kalkamayacağım bu işe hiç girişmeseydim...' diye pişmanlıklar yaşadım... Ama kaç kez de: 'Bunu ancak ben yapabilirdim!' diye öykünüp durdum! Kaç yılımı aldı diyemeyeceğim, yıllarımı çaldı, yedi, bitirdi, arkasında azıcık soluk alacağım bir menfez, bir delik bırakmadan havasız, oksijensiz, karanlık mağaralarda bıraktı beni bu yazılar, her sayfası ruhumu daralttı! Yepyeni dünyalara kanat çırptırdı! Kaç yıldır beynimin damarlarından süzülen, yüreğimi kızgın demirlerl

Sonuçta yerelden evrensele dünyanın bin bir haline bakarken ona yeni düşler ve düşünceler ekmek kadar onu değiştirmenin de toplumsal görevlerimiz arasında olduğunu unutmamak gerekir. Bu bağlamda, düş ve düşüncelerimizin kirlenmesine izin vermeden, onları yeni bir dünyanın oluşumu için ayağa kaldırmak hem ütopyalarımızı gerçeğin kullanımına sunmak hem egemen sınıfların kimliğimizi ele geçirmesine izin vermemektir. Donanımlı, bağımsız, özgür ve yaratıcı bir kimliğin, teslim alınamayacak bir kişiliği de berabe

Türk edebiyatının büyük ustası Oktay Akbal, Bir de Simit Ağacı Olaydıda yine benzersiz anlatımıyla kitaplardan, yazarlardan, şairlerden, yaşamdan, anılardan, yaşanmışlıkların bıraktığı izlerden yola çıkıyor; kendini de katarak, kimi zaman deneme kimi zaman öykü tadındaki yazılarıyla okurunun yüreğinde sevgi dolu izler bırakıyor... Bir gün kaçacağız bir yerlere. Bir kıyıya, bir dağ başına, bir ıssızlığa... Kentler yoruyor kişiyi, bitiriyor, tüketiyor. Ne demişti koca Victor Hugo, 'Kalabalıklardan uzakta -

Son bir şey... dedi yine gözlerimin içine bakarak. Zaman olur birbirimize kızarız, laf söyleriz, kavga bile edebiliriz. Ancak, koşullar ne olursa olsun, sevgimden, saygımdan ve sadakatimden asla şüphe etme. Gülümsedim. Elimi uzattım. Hayatıma hoş geldin. Aynı samimiyetle tuttu elimi. Gözleri gülüyor, bakışları içimi istiyordu. Sen de benim hayatıma hoş geldin. Nevzat Kutlu, eşinin ardından kaleme aldığı kitabında, bu kez, aşkla birbirine bağlanan iki insanın bir ömür süren hikâyesini, bir roman tadında

Burada tek, basit olan açlık vardır. Açlığın kemiklerini çatırdattığı, kanlarını durgunlaştırdığı, seslerini kıstığı insanlar vardır. Avrupa'dan gelen tekstil sanayisinin tiftik üreten çıkrıkları ve dokuma tezgâhlarını yok etmesinin yarattığı bunalımların işlendiği, toplumcu gerçekçi edebiyatımızın ilk romanı olan Çıkrıklar Durunca, 19. yüzyıl sonlarında keçi yününden tiftik üreten Bolu yöresindeki bir Alevi köyü olan Adaköy'deki dokumacılarla Avrupa'dan ucuz fabrika malı kumaşı ithal edenler arasındaki

Yılmaz Polat, yakın dönem Türkiye -ABD ilişkilerinin zaman zaman neden kopma noktasına geldiğini, Donald Trump ve Tayyip Erdoğan arasındaki ikili ilişkiler üzerinden okuyor. İlginç saptamalar yapıyor. Keyifli örnekler de veren Polat, hepimizin gözleri önünde meydana gelen bazı olayların, aslında bildiğimiz gibi olmadığını bize gösteriyor. Öyle ya, eğer her şey göründüğü gibi olsaydı, bilime (bu arada sosyal bilimlere de) gerek kalmayacaktı. Yılmaz Polat, Amerikan siyasal tarihinin en ilginç kesitlerinden bi

Tarih sürekliliktir ama yeniyi, değişmeyi, daha ileri adımları da içinde barındırır; zaman zaman yol ağızlarında sert ve ani dönüşlere de tanıklık eder; öyle olmasa mağara döneminden çıkıp bugünlere gelemezdik. Böylece gelecek, bugünkünden -hiç kuşkusuz- daha ilerde olacak. Bunun için de insan aklına ve emeğine, onlardan yana güçlere güvenmeliyiz. Tarih, bu güveni aşılıyor bize; onu yitirmek, kapıları kör ve karanlık güçlere açmak demek olur. Onlar bugün de vardır ve her şeyden önce de umudun düşmanıdırlar.

Bu kitapta, şiirimizin büyük ustası Orhan Veli Kanık'ın dünya görüşünü aydınlatan toplumsal içerikli yazıları, ilk kez tek bir başlıkta toplanmakta; özellikle dönemin güncel politik konularına bakışı, Cumhuriyet Devrimi'ne yaklaşımı ve insanlığın geleceğine dair düşünceleri yer almaktadır. Bizi sol mu sanıyorsunuz? Evet soluz. Ama sol ne demektir? Memleketin kötülüğünü isteyen insan mı demektir? Hayır! Olsa olsa, memleketin de bütün insanlıkla beraber, daha ileriye gitmesini isteyen insan demektir. Memleket

Birçok kudretli şeyler vardır, fakat hiçbiri insan kadar kudretli değildir. İnsan, karanlık denizlerin üzerinde, fırtınalı lodos rüzgârıyla kabaran dalgaları aşarak, gürültüler arasında yoluna gider. Toprağı, bu ebedi ve yorgunluk bilmeyen tanrıyı bile yorar, kuvvetli atların çektiği sabanı dolaştırarak her sene onun bağrını altüst eder. Şu çokbilmiş insan, gamsız kuş sürülerini, ormandaki yırtıcı hayvanları, denizdeki türlü mahlûkları ipten örülmüş ağlarla tuzağa düşürür. Dağın yabani hayvanını zekâsıyla y