Güneş Sistemi sınıfında Plüton bayılıyor dansaDiğerlerine göre hem yavaş hem de kısaBunu gören Dünya aniden fırladı ayağaArtık gezegen değilsin, dedi Plüton'a.En yakın arkadaşı Neptün ağlamak üzereydiMerkür üzüntüsünden o gün de gitti geriHaydi Plüton, sen de gayret et, hızlan, dedilerNe yapsalar da Plüton'u ikna edemediler.Plüton'un Dünya Umurunda Değil her yaştan çocuk ve yetişkin için bir farkındalık kitabı, kendimizi olduğumuz gibi sevmeyi öğrenmenin eğlenceli rehberi.

İşten çıktınız, yorgun argın eve geldiniz. Koltuğun karşısında uyuklarken ne zamandır izlemeyi ertelediğiniz o filmi açtınız. Aslında öylesine bakıp geçecektiniz ama izlediniz son jeneriği görene dek ve uyudunuz. Gündelik döngünüzü tamamlayıp ertesi güne başladınız. Evet, şimdiye kadar her şey normal akışında ama otobüsle işe giderken neden dün akşam izlediğiniz filmdeki ana karakteri düşünüyorsunuz ki? Neden esas oğlanla bağ kurdunuz ve sonunda kazandığı için mutlusunuz? Beyninizde neler oluyor? Keşke e

Önermeniz, karakterleriniz, tretmanınız hazır. Kahvenizi aldınız, masanın başına geçtiniz, bilgisayarınızı açtınız. İlk sekansı yazmaya koyuldunuz. Dış, gece, kadın ve adam. Tüm aksiyon zihninizde, olanca haliyle döktünüz beyaz sayfanın parıldayan sularına. Cümleyi bitirdiniz, noktayı koydunuz. Ve başlangıca, söze döndünüz!Kadın, adama ne diyecek? Söylemesi gerekenleri seçerken hangi kelimeleri kullanacak? İzleyiciyi ekrana bağlayacak o diyalog nasıl kurulacak ve daha da önemlisi bu diyalog hikâyeyi nasıl i

Kıçımı bilgisayarın başındaki sandalyeye ilk koyduğum zamanı hatırlıyorum. Ağır bir yükle başlamıştım. İnsanın canını acıtan bir süreç bu, evet. Sanki gözünüze kıymık batmış gibi. Ellerim ter içinde kalmıştı. Ama aştım. Kolay olmadı, yine de bunu yapmak zorundaydım. Bilgisayarımı açtım ve evet karşımda boş, beyaz bir sayfa!Yazdınız, sildiniz, tekrar yazdınız ve yeniden sildiniz! İlk seyirci, okurdur ve okuru senaryonuzun içine çekmeniz, hikâyenizin dehşetine kapılmasını sağlamanız gerekir. Hey, kâğıtta olmu

Bazen uzun uzun baktık aynalara, gözlerimizin söylediklerini anlamak için. Bazen de başka hayatlardaki yansımalarımızı görmeye niyetlendik. Hatta başkalarının hayatlarındaki akislerimizi görürsek daha iyi hissedeceğimizi düşündük belki, birbirimizi acılarımızdan tanırsak hafifleyeceğimize inandık... Biz onun karşısında öylece dururken kendi sırrını döktü ayna, koca koca ömürler geçti içinden. Farkında olmadan kapıldık gittik aynadan geçen ömürlere; ağlamanın, mücadelelerin, kahkahaların, dostluğun, kültürün

Nostaljik tınısıyla geçmişle şimdinin bağını kuran, yıkılan köprüleri onarıp çocukluğun saf ve içten alanını gezintiye çıkan öyküler... Çocuksu coşkuların, dikiş tutmayan ne varsa bir bir onarmanın kitabı! Yaşamımızın sayfalarını çevirirken çocukluğumuza dair olanları koparıp bir kenara koyarız. O sayfalara yeniden bakmak uzun süre aklımıza gelmez. Oysa çocukluğumuz, bizi biz yapan anlar bütünüdür aslında. Biz ne kadar geçmişte kaldığını düşünsek de hiç beklemediğimiz bir anda çıkan rüzgâr tüm sayfaları sav

Sakla anıları gelir zamanı, boşuna mı biriktirdi çocukluğun onları? Asla! Çocukluğun kendine has bir dünyası vardır. Bu dünyada büyülü şeylere yer olduğu kadar mutsuz anılar da yer bulabilir kendine. Bir çocuk, bir kahramanın gelip kendisini kurtarmasını bekleyebilir, yolda yürürken kuşlara bakıp hayallere dalabilir, olmayacak şeylerden korkarak annesinin sıcak kollarında şefkat arayabilir, salıncakta sallanırken her defasında hızını artırarak gökyüzüne kavuşabilme ihtimaline tüm benliğiyle inanabilir, bir

Sema Özpekmezci'nin Sesinden Video Anlatımlı, Pratik Takip Çizelgesi Hediyeli KitapBelki de hepimiz, hayatımızın belli dönemlerinde sağlıklı beslenmenin ucundan tuttuk. Bunu bir süre devam ettirdik ama sonra kendimizi bir anda abur cubur yerken bulduk. Peki, ne oldu da sağlıklı beslenmeyi bir türlü sürdüremedik? Neden bitip tükenmeyen diyet döngülerinde kaybolurken bulduk kendimizi? Aslında nasıl sağlıklı beslenileceğini hepimiz bilsek de işin içine stres faktörünü, duygusal boşlukları katmayı unuttuk. Zihn

Her gün olduğu gibi bu sabah da akrebi, yelkovanı, zamanı ve önemi olmayan saatlerinin zili çalınca yataktan kendilerini sökerek kalktılar. Ayaklarını soğuk, yılanımsı terliklere sokarak uzun süredir kimsenin tatlı tatlı süzmediği suratsız suratlarını aynanın önüne koyup, çirkin dişlerini fırçaladılar. Hepsine birer vahşi batı hüznü boca eden enine çizgili Daltonumsu pijamaları düzgünce katlayıp dolaba koydular ve onlara birer nikâh töreni sıkıntısı iğneleyen gri takımlarının içini etleriyle, etleri tutan k

Aynada gördüğüm kişiyi tanıyorum. Kendini ve hayatını seven, neşeli bir aileye sahip, özgüveni yerli yerinde, dostları yanında, yaptığı işi keyifle sürdürmeye çalışan o şişman kadın benim. Her şey güzel giderken bile hiç hadleri olmamasına rağmen bedenim üzerinden beni eleştirenler de hayatlarında mutlaka bir boşluk olan o insanlar. Hemen tanırsınız onları. Sizi gördüklerinde baştan aşağı bir süzerler, ceplerinde hazır bulundurdukları cümleleri sıralamak için fırsat kollarlar ve buldukları ilk anda yapıştır

Büyük bir bezginlikle kazıdın kendini yataktan ve onu, cinayet mahallini terk eder gibi bırakıp çıktın evden. Mesaine başlamak üzere pek de huzurlu olmayan bir yolculuğa çıktın. Az bir nefes alayım, ferahlayayım, derken taksitlere girdin, Zeytinburnu'nda 2+1 ev alma fikri nasıl da iyi geldi... Yetmedi kuyruklarda boy gösterdin, bir yerden bir yere ulaşmak için gereksiz mesafeler kat ettin, yokuşlar aştın işyerinde deliler gibi çalışırken mesainin bitimine az bir vakit kaldığını bilmek hayata bağladı seni.

Yüzyıllardır tartışılan bir konu: Çok gezen mi bilir çok okuyan mı? Bu sorunun yanıtını verebilmek ne kadar mümkün olmasa da her ikisini de doğru kabul eden bir yaklaşımla yola çıkıyoruz, bavullarınızı hazırlayın! 133 ülke gezmiş seyyah Serdar Nazım Kölürbaşı'nın rotasında Güney Amerika'nın incisi Peru'ya gidiyoruz. Pasifik Okyanusu'ndaki sahillerden çöllere, Amazon Ormanları'ndan And Dağları'na, göllerden volkanlara kadar karmaşık bir coğrafyayı sınırları içinde barındıran ülke  tarihi, mutfağı, sosyal yaş

Beni yakalayamazsınız, yakalayamayacaklar.Çünkü görünmezim onların gözünde tıpkı dünyayı sarıp sarmalayan gökler gibi.New Orleans Kasabı, ABDEldiven bere taktım, beni nasıl buldunuz?Avcı Katil, TürkiyeMemleketin güneş batmayan, cakası kendinden menkul elit semti Yukarı Galler'de hiç alışılmadık, semtin yüksek ruhuna yakışmayan olaylar oluyor, peş peşe korkunç cinayetler işleniyordu. İnsanlar artık Yüksek Farkındalık Ormanı'nda rahatça yürüyüş yapamıyor, Organik Bağları'ndan meyve-sebze alırken bile korku iç

Bereketli topraklardan yayılan enerji nihayet sahibini buldu. Yeniden doğuşuyla beden ve zihninin sınırlarını en baştan keşfeden Atiye başkalarının göremediklerini gören, duyamadıklarını duyan, mucizeler yaratandı artık. Çünkü Göbeklitepe ona bir hediye verdi. Büyük bir sorumluluğu vardı. Dünyayı bekleyen karanlığı durdurmak, insanlığı felaketten kurtarmak için sayılı günleri kalmıştı. Ama zamandan dışarı adım atmanın yolu yoktu. Zaman her şeyi kaplayan, üretken bir rahim gibiydi. Ve her uyanış bir bellek k

Elinde tutmuş olduğun kitabı bir kuzgun yazdı. Kapakta adı geçen kadın, ben dosyamı kafamda tamamlayınca yazıya dökme konusunda bana yardımcı oldu, o kadar. Emsalim olmadığı için adımı kapağa yazamazlarmış, öyle dediler. Ben bu 'emsalsizliği' iltifat olarak kabul ettim efendim ve, 'Peki tamam, kadının adı olsun!' dedim. Bu sebeple kapakta Kadının Adı Var.Kuzgun.Geçirdiği kaza sonrası hafızasını kaybeden bir kadın, komadan yeni çıkan bir adam ve yıllar yılı hastanenin bahçesinde binbir hikâyeye şah

Kadınların sessizlikleri ortak bir sırrı paylaştıklarına yorulsa da aslında kendiliğinden gerçekleşmeye başlayan bu şey, adı her neyse, bir tek onları endişelendirmiyordu.Sıradan yaşantıları barındıran kendi halinde bir ilçeydi Benekli. Henüz bilmiyordu çatıların neler örttüğünü, oysa her çatının altında ayrı kaderleri, aynı kederleriyle yaşıyordu kadınlar. Bundan henüz, onların da haberi yoktu. Ta ki o programa denk gelene kadar... Televizyonda o program yayınlandığından beri ilçede beklenmedik şeyler oluy

Pek çoğumuzun vardır tutkuları. Aşkları, hayalleri, peşinden koştukları, pişmanlıkları, ümitleri, ümitlerini bir balona üfleyip göğe uçurmuşluğu, toplumda kendine yer bulma gayreti, savaşları, yenilmişlikleri vardır. Hayatından öğrendikleri, arasından sıyrılıp güçlenerek yaşamına devam ettiği travmaları, dönüm noktaları vardır. Bu dönüm noktaları bazen kalbi kıpır kıpır eden aşk iken bazen hayatı tepetaklak eden, tüm ümitlerin üzerine beton atan felaketlerdir. Peki üzerine beton atılmış ümitler bir daha yeş

Oysa çok küçükken kesmiştim saçlarımı toprağa ekmiştim uçlarını yeni bir ben çıksın diyeBüyüyüp kendimizi bulmak istedikçe geçmişe, çocukluğa döneriz. Anlarız ki orası bırakılmaz. Bizi var eden ne varsa te­meli orada atılmış. Şimdi düşüyorsak çelmesi çocuklukta takılmış. Bazıları ucu bucağı olmayan bu kendini bulma yolculuğuna kalemlerini yoldaş eder. Kalpten fazla uzaklaşamaz, biraz uzaklaşacak olsalar ne yapacaklarını şaşırırlar. Kalp de şaşırır kalem de. İleri geri sarar kaset, çocukluğa varır o kalem, a

Bazı boşlukların ağırlığı vardır.İnsanlar bunu yapar. Genellikle tehlike çok yakında değilse... Gördükleri şeyle kafalarındaki gerçekler uyuşmayınca hemen kaçmaya davranmaz da önce bir daha bakarlar, kaçmaları gerektiğine emin olmak için.Sevdiğin birinin gerçekler yüzünden acı çekmesini mi tercih edersin, canını yakan şeyi unutmasını mı?Kalabalık şehirler, unuttuğumuz yüzler, hatırlamadığımız ama bizi biz yapan hikâyeler...Yazdığı ilk kitap çok popüler olmuştu ama onun istediği bu değil, o insanların saygıs

Deniz, Melike, Leyla ve Ayşe Mine... Acının, sancının, adına kader denen her türlü yaranın üstüne toprak atıp tohum eken kadınlardı. Hepsinin hikâyesi bambaşka olsa da yükleri ağır, yokuşları fazlaydı. Yolculuğa ortak olan her ne varsa geçmiş ve geleceğe dair, sırtlarından bir bir inecek, yangın yerinde yeşeren bir ormana dönüşecekti. Dört duvarı, Aşiyan'ı olan Deniz...Eski hikâyeleri, çiçekleri ve plaklarıyla, babaannesinin öğrettiği gibi yaşamaya ve mutlu olmaya gayret eden, dirençli ve güçlü bir kadındı