Şiir büyük zekâların rüyalarıdır, sözündeki gibi Şair Avukat Yusuf Akın da rüyalarını büyülü sözlerle kâğıda dökmekte ve bunları cesurca insanlığa sunmaktadır. Kendine has üslubuyla yazdığı şiirleri, bizleri zaman tünelinde anaforik ve metaforik bir yolculuğa çıkarmaktadır. Şairimiz, bazen bir filozof bazen bir yazar bazen de güncel bir olay üzerinden kaybettiğimiz, ihmal ettiğimiz veya unuttuğumuz değerleri engin birikimiyle yüreğinin sesini harmanlayarak bizlere haykırmaktadır. İnsan ve insanlık var olduk

Kuğu Günlükleri Mehmet Yavuz'un ilk kitabı. Yazar karanlıkta dokunabildiği hayaletlere benzeyen hayallerini, geçmişe dair anımsadıklarını kurgu tadındaki enfes cümleleriyle aktarıyor okuruna. Anlatı-lan-lar sadece geçmişe ait değil, geleceği de barındıran kelebeğin kanatlarındaki insanlık tarihi adeta; sadece hayal ürünü değil, gökadamız kadar gerçek aynı zamanda... Yaşamdan yazara yansıyanlar, yazardan yaşama aktarılanlar. Şöyle yaşamı bir ortalayın, sonra başlayın geçmişle gelecek yolculuğuna...

Kalabalıkların içinde yapayalnız sanıyordun kendini. Ben gibi düşünen, benim gibi biri dedin; üstelik senin düşüncelerini kaleme alıyordu. 'Az'dın ama birkaç kişi oluverdin işte. Sen düşündükçe o tercüman oldu hislerine, yazdı; o yazdıkça sen gibiler çok oldu etrafında, çoğul hissettin ve bir baktın biz olduk. Aida'ya, sen iç ses mühendisisin, demiştim. Şimdi ilk kitabı çıkıyor. İddialıyım; Aida az da olsak, çok da olsak bizim iç sesimiz. Bu, edebiyat dünyasına geç bir giriştir ama iyi giriştir. Kesin inanı

Ne zaman yazılı bir metin okusam, o metnin zihnimde bir görüntü oluşturmasına önem veririm der Marguerite Duras. Süleyman Kaynak'ın Horus'un Gözü Anı-Deneme kitabı bu sözü kanıtlayan bir yapıt. Kaynak, göz olgusuna hem içeriden hem de dışarıdan bakabilen bir yeteneğe sahip. Bu yeteneğinde göz hekimi olmasının payı büyük elbette. Çok başarılı bir hekim olmasının yanı sıra iyi bakan, iyi gören biri olduğunu kanıtlıyor. Kaynak ve göz olgusu üzerinden mitolojiyi, tarihi, mekânları, kişileri sözcüklerle çiziyor

En asimiz, en dik kafalımız dahi ölümün o orantısız gücü karşısında aciz kalıp boyun eğmiyor muyduk? Güçlünün güçsüzü yok ettiği bu yaşamda merdivenin en üst basamağında olsak bile ölüme kafa tutamıyorduk. Ne kadar güçlü olursak olalım ölüm bizden daha güçlüydü ve bir gün hepimizin kapısını davetsizce çalıyordu. Aslında Tanrı'nın biz insanoğluna verdiği bu en büyük hediye bizi adaletiyle eşitliyordu. Yaşamı anlamlı kılan da zaten onun varlığı değil miydi? Alışmak, duyarsızlaşmaktı. Alışmak, savaşı göre

Olanı bulduk Bulanı gördük Gördüğümüzü bildik Bildiğimizi sildik Sildiğimizi var ettik Var ile Yok'u Bir ettik Ne var ne yok Bire sığdırdık Bir Ben ile BEN kaldık Ayrılalım tekrar bulalım dedik Ayrıldık hasret kaldık Yine yola koyulduk Ya nasip ya kısmet dedik...

Annesinin bir tanesi,Babasının terk ettiği,Kocasının güzel kadınıÇocuklarının kızgın padişahıyım.Okulumu bitiremeden;Gelin edildim.Kucağımda çocuğum, yalnızlığımın hüznünden; Oktay'la yeniden doğdum.Sert rüzgârlı, fırtınalı günlerdeGüneşli günleri, sevmeyi, gülmeyi, kaygısızca yaşamayı Düşlerken ...Tanrı'nın bana sunduğu yaşamBambaşkaydı.Oktay babam oldu, hocam oldu, dostum oldu.El ele, kalp kalbe savaştık.Güneşli günlere ulaştık.Şemsiyelerimin altındaBir rüyaydı yaşamak.