Hayatın zorlu sürecinde her insan kendi yaşantısının kahramanı olabilir. Arnis, bunu bizlere örnek davranışlarıyla gösteriyor. Olağanüstü güçlerini her zaman iyilik ve adalet için kullanıyor. Sevgi ve yardımlaşma duygusunu öğretici unsurlarla bütünleştiren Arnis'in Renkli Çorapları, sadece çocukların değil, yetişkinlerin de severek okuyabileceği bir eser.

Var oluşumuza anlam ve değer katan eşlerimize ve sevgililerimize yüreğimizin derinliklerindeki mahrem sokaklarında gezdirme cesaretini gösterebiliyor muyuz? Yanımızda oturan hayatım dediklerimize kalbimizin sesini duyurabiliyor muyuz? Hüznümüzü, acılarımızı, kanayan yaralarımızı dindiren sevdiklerimize hak ettiği değeri verebiliyor muyuz? Daha nice soruya dürüstçe cevap verme cesareti göstermeme nedeni sorgulayan kitap, ilişkilerimize korkusuzca aynayı çevirmektedir. Bu kitap sevdiklerimizle olan ilişkileri

Betonları yarıp çıkan günleri, Kendim ezeceğimi nereden bilebilirdim. Yavaş yavaş yürüdüm oysa Çocuk gibi, Munzurca... Büyüyünce böyle olacağını bilseydim, Yemin ederim büyümezdim! Bedenim, ruhumu da büyütmüş. Keşke çocuk kalsaydım... Göz göze gelince çözülürdü dilim, Sarılınca geçirirdim derdimi. Niye büyüdün çocuk! Keşke büyümeseydin...

Kaç gün geçti günlerimden Kaç yaprak düştü bilmem Kaç yağmur yağdı sellerime sessiz sessiz Kaç yetim duygu can çekişti çaresiz Sordum, hangi hasenatın günahıydın sen Göğe düşüp, sana sarılırken düşmek pahasına ben Hangi son sözün, Düğümüydün gırtlakta keleplenen Güneş ısıtır mı artık, ellerimi sence sensiz Söyle sevgili, eskisi gibi olur mu söyle Isıtır mı bir daha, yüreği yaka yaka Ağlatır mı bu kadar derinden Çeker mi göz tulumbası, gönül dağı eteğinden Bir Züleyha sevdasıyla kuyuları sevmişt

Bir uçurumun kenarındayım sanki Martı sesleri karışmış dalgaların sesine Denizin gölgesinde kaybolmuş hasret yağmurları Efil efil cemreye düşmüş özlemin sancıları Kırık bir saatim ben duvara asılı Varlığımla yokluğum arasında kaybolmuş her anı Zaman taciri değilim ben Zamansızların en büyük zaafı.

Gözlerim kararıyor Bu ne körlük Ne de görgüsüzlüktü Bu belki bir buğu Belki de bir düştü Bir kuş gördüm Yuvasına düşkün Bir ağaç tanıdım Dalına küskün Gözlerimde bir buğu Yavaş yavaş adımlarla Gelen insanlar Seçemiyorum tenini Duyamıyorum sesini

Her yazarın kitap yazışı farklıdır. Çok bilinen yazarların bazıları gerçekten akıllara durgunluk verecek şekillerde kitaplarını yazmışlardır. Açıkça söylemek gerekirse ben bu kitabı yazarken normal bir şekilde yazdım. Bu da demek oluyor ki ben meşhur falan olamam. Nasıl mı yazdım? Misal 50 fincan kahve içen Honore De Balzac gibi olmasam da bir fincan kahveye hayır demeden yazdım. Mesela kitaplarını ayakta yazan Wirgina Wolf gibi olmasam da ayaklarımı saygı çerçevesinde bazı pozisyonlara alarak yazdım. Ki

Dalgalan sen de şafaklar gibi ey şanlı hilâl; Olsun artık dökülen kanlarımın hepsi helâl. Ebediyen sana yok, ırkıma yok izmihlâl: Hakkıdır, hür yaşamış bayrağımın hürriyet; Hakkıdır, Hakk'a tapan milletimin istiklâl! 2011 yılının Mehmet Âkif Ersoy Yılı olarak ilan edilmesinden sonra, İstiklâl Marşı'nın yazılması ve Türkiye Büyük Millet Meclisi'nce kabul edilmesinin 100 yılı nedeniyle de 2021 yılı, TBMM tarafından İstiklâl Marşı Yılı olarak ilan edildi. İstiklâl Marşı'nın anlamının ve Kurtuluş Savaşı'nın öne

Atatürk'ün ölümünü görmüş olanlar, bir daha kime ağlayacaksınız? Sevdiklerinize dokunmanın en harika ve unutulmaz yoludur mektuplaşmak. Bu satırları seni hissederek, seni anlamaya çalışarak yazıyorum, demenin güven veren halidir. İncelikle yazılmış bir yazıyı alıcısına göndermek için vakit ayırmak, bir bağı daha da güçlendirip asla koparmak istemediğinizi gösterir. Sadakati tescillemenin en kabul gören yöntemidir belki de. Beklentisiz kurulan her cümle söylemek istenilen gerçekleri ve unutulmasını asla ist