Ölüm kimileri için bir son, kimileri içinse bir başlangıç. Kimileri için hayatın anlamının, kimileri içinse anlamsızlığının yegâne nedeni. Ancak insan kendisini ölüme ilişkin hangi anlayışa yakın hissederse hissetsin, yaşamının en önemli ve kaçınılmaz fenomeniyle karşı karşıya olduğunu yadsıyamaz. Zira ölüm, en nihayetinde maruz kalınan bir şeydir. Ölümü gizemli, belirsiz ve korkutucu kılan şey ise onun deneyimlenemezliği ve bir defalığıdır. Dolayısıyla ölümün bu ve benzeri nitelikleri onu kutsal kitapların

Yorumlarının özünü 1927-28 güz döneminde verdiği derslerde oluşturduğu bu kitap Heidegger'in, Kant'ın önemli eseri Saf Aklın Eleştirisi'ne kendi bakış dairesinden yaptığı çözümlemeyi içeriyor. Varlık ve Zaman'ın soru formülasyonunun şekillendirdiği bu bakış açısı, varlık sorusuna bu kez de Kant'ın metni üzerinden uzanıyor. Heidegger, Saf Aklın Eleştirisi'nin kendisi için yalnızca bir sığınak teşkil etmediğini, aynı zamanda Kant'ı, varlık sorusu bağlamında düşünebilmesine imkân tanıdığını da söylüyor.