Osmanlı Devleti'nde özellikle XIX. yüzyılın ikinci yarısında amaçları ortadan kalkmış ya da meşrutûn-lehleri kaybolduğu için gelirlerinin sarf edilebileceği hayır müesseseleri bulunamayan vakıfların miktarı ciddi bir sayıya ulaşmıştı. Bu tip vakıflar genel olarak evkaf-ı münderise şeklinde tanımlanmaktaydı. Eğitim kurumları açısından önemli bir değişim ve dönüşümün yaşandığı II. Abdülhamid Dönemi'nde yapılan reformların hayata geçirilmesi için kaynak bulunması önemli bir problem teşkil ettiği gibi bu kay