Trieste'deki San Marco Kafesi'nin masasından İtalya'nın kuzeydoğusuna, oradan da insanlık hallerine açılan bir pencere Mikrokozmoslar. Claudio Magris, başyapıtı Tuna Boyunca'dan sonra, evrensel tarihin uğultusu altında boğulan kişisel tarihyazımı denemelerine devam ediyor: Coğrafya, anılar, bellek, ara olaylar, deniz kabukları, rüzgârlar, lagünler, tuhaf hikâyelerin yaşandığı ormanlar ve sözcükler yardımıyla kristalleşen bilinç. Yolculuk yapmak da hikâye anlatmak veya yaşamak gibi, bir şeyleri ihmal etmek

Claudio Magris, Tuna Boyunca'da efsanelerden savaşlara, tarihin tozlu sayfalarında kalmış olaylardan varlığını kimsenin duymadığı ansiklopedilere, han ve şatolardan nehri besleyen musluklara, hüzne gark olmuş şair ve yazarlardan manzara takıntısına tutulmuş aristokratlara, nehrin çamurundan şarap ve balıklarına, korsanlardan, devrimlerden, çakıltaşlarından, oluklar-dan oluşan muazzam bir kitaba, şayet bir gün yok olursa Tuna'yı sözcüklerin gücüyle küllerinden yeniden doğurtacak bir metne imza atıyor. Son d