Gözlerini karanlığa devirdi. Kapıyı aralık bırakmışım, farkında değilim. Tutamadığı ellerimi kalbimin üzerine götürüp kanatıyorum. Tutarsızlığına, tutamadıklarına ağlıyorum. Canımı avuçlarının arasına alıp parçalara ayırdı. Çok karanlıktı, seçemedim önümü. Belki kendi dağınıklığımı da bir sebebe bağlayamadım ama onun mutlu uyuyabildiği hiçbir geceyi de kendime anlatamadım...