Mehmet! Babasının şiirinde Memet. Çocukluk mektuplarında Mehmet Andaç. Bir ara Mehmet Andaç Borzecki. Sonra Mehmet Ran, arada bir yerde Mehmet Hikmet. Ölüm haberinde Nâzım Hikmet'in oğlu. Sıradan bir Mehmet olamayan, buna izin verilmeyen bir Mehmet. Kalbinin marazı da gözlerinin mavisi de babasından bir Mehmet. Kiminin haini, kiminin kahramanı, dünyaca ünlü şair babasının cesedi başında üzerine kapanıp ağlamasın diye büyükleri tarafından omuzlarından tutulan Mehmet. Ama en sonunda dünyaca ünlü şa

Bekleyiş, tekinsiz bir yolculuktur bazen... Başparmağının tırnağını kapağın içine ittirdi ve madalyon açılıverdi. Bir kadın... Bir kadının fotoğrafı... Kadın gülmüyor ama sanki bakmıyor da, görmüyor da... Kadın, Özlem'in avucunun içinde. Dünyadaki hiçbir gidiş seninki kadar acı bir kalış yaşatmayacak bana anne... Özlem'in dizleri artık bedenini taşıyamıyordu; yere çöktü. Gözyaşlarını durduramıyordu. Kendine sarılıp ağlamak, kendini kucaklamak istiyordu. Kovdum seni anne! Onun adı, Bayan X'in var oluş