Ey sevdalıları aşkına basıp da giden! Harfleri kelimelerden koparan hıçkırıkları, sayfa sayfa yakıp da nereye gidiyorsun? Sensizliğin, ah ki sabahı olamaz gecelerinde, kıyama duran rüyaları öksüz bırakıp kime gidiyorsun? Ardına bakmaktan mora çalan gözlerin, hiç durmadan akıp giden gözyaşlarını dindirecek kimi bırakıp da kime gidiyorsun? Yüce dosta! Yüce dosta gidiyorum... Gitme ey aşk mabedinin imamı! Sen gittikçe Bedir gözlerimiz ağlayacak. Gitme ey çöl gönlümüzün pınarı! Sen gittikçe Uhud dudaklarımız ka

Kalem aşkı yazdı. Aşk ateşe yazdı. Ey yolsuz menzillerin aşka talip yolcusu! Aşk, ayrılık mevsiminde gökyüzünden katre katre hüzün düşerken sevda tüten şehri sessizce terk edip sır olmaktır. Aşk, ne yaz ne kış... Aşk, mevsimsiz sevip zamansız ve mekânsız gitmektir. Aşk, sendeki seni ararken sensizlikte kaybolmaktır... Aşk yolcusu zamansız ve mekânsız gidedursun aşksızlığın alıp başını gittiği bir zamanda zaman durmuştu. Aşkın kefaretini ödeyip dünya sürgününü bitirenler, sevda tüten iklimlerden sırrın geldi