usuf, kalkıp pencere kenarına gidiyor, perdeyi aralayıp dışarı bakıyor, gün ağarmış̧, adımlar daha yavaş̧, zamanın yorgunluğuna uygun, perdeyi çekip masanın başına geçiyor, birbirine ait olmayan cümlelere bakıyor, ait olmayan cümleler... biz, artık birbirimize ait değil miyiz? şiirin sözcükleri gibi davranmadıkça, hayır. İstanbul'un arka sokaklarından çok katlı plazalara, eski bir aşkın hatırasından aldatılmanın soğuk iklimine, kendi belleğinde hapsolmuşluktan dünyanın tekinsiz gerçekliğine yol alanlar aras