Deleuze'ün Bergsonculuğu, her şeyden önce, dünyayı unutmaya dayalı umutsuz felsefelere karşı yaşamla kavramı birleştirmeye yönelen sevinçli felsefeler yaratmaya çağrıdır. [...] Deleuze'ün felsefe tarihçiliği, olumlayıcı felsefeye bir övgü, bu yönde felsefe yapmaya bir çağrıdır. Deleuze'ün yorumlarının gösterdiği gibi, aynı bileşenler, Bergson'da kesin felsefeyi, Spinoza'da bilgeliği, Nietzsche'de 'şen bilgi'yi ortaya çıkarmak için farklı düzenlemelerle yeniden bir araya gelirler. Ama Deleuze'ün felsefe tari

Spinoza: Düşüncenin Hızları Aralık 1980'den Mart 1981'e kadar verilen 15 derslik bir seminerdir. 31 Mart 1981 oturumunun bu bölümünde Deleuze ilk olarak, Spinoza üzerine daha önceki seminerlerde değindiği meseleleri derinleştirdiği gibi farklı sorunları da gündeme getirir. Spinoza seminerlerinin sonuncusu olan bu oturumda Deleuze; kesinlik durumları, üçüncü tür bilgi, eyleme ve bilinç gücü, vb. kavramlar üzerinden kendi Spinoza alımlamasını şenliğe dönüştürür. Aynı zamanda bu seminer, Deleuze'ün resim üzeri

Ama insanlar sadece bununla kalmazlar; hayata karşı kin ve utanç duyan insan, giderek ölüme daha çok tapan, despot ile kölenin, papaz, yargıç ve askerin kutsal birliğini oluşturan, daima hayatın ensesinde, onu sakatlayan ya da yavaş yavaş öldüren, yasalarla, mallarla, görevlerle, imparatorluklarla onun üstüne çullanan ya da boğmakla uğraşan özyıkım içindeki bir insan: İşte Spinoza´nın dünyaya koyduğu tanı, evrene ve insanlığa ihanet. (Arka Kapak)