Biz kadın ve çocukları esir almış Erciş ilçesine doğru götürüyorlardı. Çevremizde eli silahlı askerler, yoldan ayrılmamamız için silahların namlularını bize doğrultmuş, sağımızdan, solumuzdan tek şerit halinde yürüyorlardı. Hiçbirisinin simasında merhametten iz yoktu. Küçük çocuğumun elinden tutmuş, yol boyu yürüyorduk. Geride yakılmış, cehenneme dönüştürülmüş bir Zilan'ı bırakarak ilerliyorduk. Başımıza neyin çeleceğini bilmeden yürüyorduk. Şehre yaklaştıkça yol kenarında cesetlerle karşılaştık. Cesetlerde

Şeyh said kıyamıyla ilgili bugüne kadar yazılan çok sayıda kitap oldu. Kimi çalışmalar değerli tespitler yaptı ve insanları bu konuda aydınlatıcı oldu. Bazı çalışmalar da sadece konu tekrarıyla ortaya çıktı. Kimi araştırmacılar da ısrarla Şeyh Said kıyamının çizgisini saptırmak peşinde koştu. İnsanların kıyama bakış açılarını değiştirme çabası içine girdi. Kendi düşüncesine göre kıyama yön vermeye çalıştı. Şeyh Said Efendi'nin asılacağı anda bile kendini açıklamak zorunda hissetiği ve kendi el yazı- sıyla k

İstedikleri ailelerden erkek ve kız çocuklarını alıkoyuyor ve dağa çıkarıyorlardı. İnsanlardan yüklü miktarda haraç alıyorlardı. Buna itiraz edenler varsa veya zamanındacezasını vermeyen olursa onların cezası ikiye katlanıyordu. Bu duruma bir kelime edenin cezasıkatlanarak yükseliyordu. Kişi konuştukça cezası katlanacağı için herkes onların karşısında susuyordu. Karşılarında itiraz etmeyen ve seslerini çıkaramayan bir kitle alıştıkları için herkesiböyle değerlendiriyorlardı. Buna mukabil bölgede bir avuç i