Ölümünün üzerinden iki yüz elli yıl geçmesine rağmen Voltaire'in eserleri hiç eskimemiştir. Onu ölümsüz kılan özelliklerinin başında, tüm yeryüzünde ve tüm zamanlarda geçerli olan insanlık hallerine dair en doğru toplumsal eleştirileri yapmış olması gelir. İroniktir ki, Voltaire'in Candide'den Zadig'e dek hikâyelerine konu ettiği dünya halkları bugün de hemen hemen aynı haldedir. Voltaire'in bugüne dek Türkçeye çevrilmemiş evrensel insanlık hikâyelerinden yapılan bu seçki, uzak geçmişteki Persepolis'ten

Alman filozofu Leibniz'in Yaşadığımız dünya dünyaların en iyisidir mantığına karşı çıkarak yazılan 1759 tarihli Candide, Voltaire'in en önemli yapıtlarından biridir. Candide adlı iyi niyetli bir genç Almanya'da yaşadığı şatodan kovulduktan sonra Avrupa, Afrika ve Asya'da büyük felaketlerin tam ortasına düşer. Depremler, engizisyon tehlikesi, frengi hastalığı, cinayetler arasında oradan oraya savrulur. Mümkün dünyaların en iyisinde yaşadığımızı söyleyen hocası Pangloss'un öğretilerini bu maceralarda hiç aklı

Voltaire'in 1768 yılında yazdığı felsefi öyküsü Babil Prensesi'nde iki âşık Asya ve Avrupa'da birbirlerini aramaya çıkıyorlar. Talihsizliklerle sürekli birbirlerinden ayrı düşen âşıkların yolda başlarına gelenler nüktedan bir tarzda aktarılıyor. Aydınlanma Çağının düşüncelerinden örnekler taşıyan bu öykü peri masallarıyla da benzerlikler gösteriyor. Büyülü kuşların, mitsel karakterlerin yaşadığı masalsı bir coğrafyayı tasvir eden Voltaire, soylu sınıftan ve burjuvaziden tiksintisini ironik diliyle aktarmaya