Başına düştüğü insanların düşüncelerini okuyan yağmur damlası, korkulan bir kukla olmak istemeyen korkuluk, erimesin diye buzluğa konulduğu için canı sıkılan kardan adam... Çocukların düş bahçelerinde gerçeğin ta kendisi oluyorlar.

...site sakinleri kumsalı doldurmuştu. İnsanlar sıcaktan bunalmış, şemsiyelerin altına uzanmışlardı. Barış denize girdi. Yunuslar gibi dalıp çıkarakdenizin tadını çıkardı. Soluğu kesilince kıyıda oturdu. parmağıyla kumlara şekiller çizdi. Kıyıya vuran dalgalar çizdiği şekilleri yok ediyordu. Dalgalar yükselince kalktı. Eve dönmeyi düşünürken az ötede suya batıp çıkan birini gördü... (Arka Kapak)