Dünya değirmeni aşkın yüzü suyu hürmetine dönüyor. Bu kitap yazı ile imgenin büyülü buluşmasıdır. Tıpkı aşk gibi Yavuz Ekinci yazdı, Ahmet Güneştekin resimleriyle yorumladı.

Amar Dağı'ndan bir adam koşarak köye geldi. Cevizler Vadisi. Felaket Çağı'nda bir gün. Günün birinde, masalı Şahmeran'ın derisine yazılmış Cevizler Vadisi'ne bir adam koşarak gelir. Huzur yerini tedirginliğe, tedirginlik ise korkuya bırakınca, Cevizler Vadisi gözünü karanlığa, kulağını sessizliğe dikerek barbarları beklemeye koyulur...

2008 Yunus Nadi Öykü Ödülü Yavuz Ekinci´den Bana İsmail Deyin Birbiriyle ilintili, dahası iç içe geçmiş bağımsız öyküler...Öyküler arasındaki geçişlerde, bir tür aynalı-döner kapı kullanmak zorundasınız. Bana İsmail Deyin, Katil-Kurban ve Azrail-Şahit eşliğinde çıkacağınız büyük bir suç yolculuğu. Ancak bu kez her suç-suçlu serüveninde olduğu gibi ahlakın yol göstericiliğine güvenmeyin... Çünkü Yavuz Ekinci, kutsal kitaplar öncesindeki kozmik ahlakı yeniden kurguluyor ve tüm metinlerin öncesini, kırılmanı

Eğilip, suda yansıyan yüzüme baktım. Üstümdeki eprimiş giysiler içinde tuhaf görünüyordum. Suda yansıyan adama gülümsedim, o da bana gülümsedi. Çocukluktan kalma bir alışkanlığım da her gece uyumadan önce, aynadan bakmaktı. Başım döndü. Su, çöl, güneş, kum, suda yansıyan adam, ölü güvercin, çıplak ayak izleri, karanlık Yavuz Ekinci, insanlığın temel sorunlarına, gündelik hayata, bölgesel çatışmaların yarattığı insan trajedilerine, edebiyatın binlerce yıllık birikiminden bakmaya çalışan bir yazar. Sırtımda

Yaşadıkları coğrafyanın acılarına hapsolmuşların, aile olmanın ölümcüllüğünü taşıyanların ve cennetin gelmesini yüzyıllarca bekleyenlerin hikâyesi Yara! Ben derisi yüzülmüş bir yarayım. Seksen yıldır yüreğimde açılan bu yara bugüne kadar ne iyileşti ne de kabuk bağlayabildi. Bu yara öyle bir yara ki, kabuk bağlayıp iyileşeceğine, her geçen gün biraz daha derinleşip büyüdü. Yara büyüdükçe ben küçüldüm, ben küçüldükçe de yaram büyüdü. Öyle ki upuzun ömrümün sonunda ben bu yaradan ibaret kaldım. Yara! Kapkar