Külden doğan, ateşe aittir. Sırların ihtişamlı kafesi, içine aldığı masumu tehlikelerden korur sananlar; en büyük zararı bilinmezliğin verdiğinin farkına vardığında artık gerçekleri konuşmak için çok geçtir. Ne zaman aydınlatmayı bıraktı ay geceyi de; bu karanlığının kucaklamasına izin verdin zayıf ve yorgun bedenini? Dönme dolap durduğunda. Göğüs kafesinin, güvende tutabilecekmişçesine içine sakladığı o zavallı kalbini nerede bir yabancının acımasız ellerine teslim ettin? Hüzzam makamında. Ve o kula

“Sence Sezen Aksu kime diyor aykırı çiçek diye?” “Kalana besbelli.” “O zaman gitmek icap eder.” “Herkes gitmiş diye gidilir mi?” “Herkese inat kalınır mı?” Dünyanın en boğucu sabahları, uyanmak istemediğin bir güne gözlerini açmanla başlar. Eninde sonunda çıkarsın o yataktan, kalkarsın ayağa... Ve yeniden uyuyabilmek için akşamın gelmesini beklersin. Tıp fakültesi dördüncü sınıf öğrencisi Karaca, öğrenim gördüğü hastaneye gelen çağrı ile yıllar önce evi terk etmiş abisinin boks müsabakasına git

Bu fırtınalı 1919 yılının nisan ayında, tamamıyla sersemlemiş ve yarı çılgın hale gelmiş olan alelâde yurttaşlar, sabahleyin kalkar kalkmaz, uykuya doymamış gözlerini ovuşturarak perdelerini açıp en yakın komşularına korku içinde sorar olmuşlardı: Bugün şehrimizde iktidara kim sahip acaba, Antonom Petroviç?

Ateş yoluna ışık belki ama dokunsan yanarsın. Uzansan sen şimdi yarama, sol yanıma; kan akıtır, tuz basar, yakarsın. Kelebeği Öldürmek'le zirve yapan heyecan kaldığı yerden devam ediyor. Varis'in okla vurulup ameliyata alınmasından sonra gelişen olaylar Ada'nın hayatını altüst eder. Tüm bunlar olurken birçok gerçek, gün ışığına çıkacaktır. Ancak bu gerçeklerle yüzleşmeye henüz hazır olmayan Ada kendisini affedebilecek mi? Varis, Ada'ya mı yoksa Açelya'ya mı âşık? Peki, Alena, Milas, Kumsal ve Toprak nasıl b

Ateş yoluna ışık belki ama dokunsan yanarsın. Uzansan sen şimdi yarama, sol yanıma; kan akıtır, tuz basar, yakarsın. Kelebeği Öldürmek'le zirve yapan heyecan kaldığı yerden devam ediyor. Varis'in okla vurulup ameliyata alınmasından sonra gelişen olaylar Ada'nın hayatını altüst eder. Tüm bunlar olurken birçok gerçek, gün ışığına çıkacaktır. Ancak bu gerçeklerle yüzleşmeye henüz hazır olmayan Ada kendisini affedebilecek mi? Varis, Ada'ya mı yoksa Açelya'ya mı âşık? Peki, Alena, Milas, Kumsal ve Toprak nasıl b

Ama bazen herkes masumdur. Gözün gördüğüne akıl kördür, dil söktüğü an anıların canı asılır vicdan mahkemelerinde. - Kül Kelebek Soru işaretleriyle dolu bir çocukluk geçiren Ada, lise yıllarının hemen öncesinde öğrendiği bir gerçekle sarsılır. Bu gerçeğin sancılarıyla geçen ilk lise yılları sonrasında, ünlü bir okula kabul edilerek umuda kanat çırpmak ister. Bu okulun ona hazırladığı ve kontrolünden çıkacak olaylar zincirinden habersizdir. Uğrayacağı zorbalıklar sadece okul hayatını değil, tüm yaşamını etk

Ama bazen herkes masumdur. Gözün gördüğüne akıl kördür, dil söktüğü an anıların canı asılır vicdan mahkemelerinde. - Kül Kelebek Soru işaretleriyle dolu bir çocukluk geçiren Ada, lise yıllarının hemen öncesinde öğrendiği bir gerçekle sarsılır. Bu gerçeğin sancılarıyla geçen ilk lise yılları sonrasında, ünlü bir okula kabul edilerek umuda kanat çırpmak ister. Bu okulun ona hazırladığı ve kontrolünden çıkacak olaylar zincirinden habersizdir. Uğrayacağı zorbalıklar sadece okul hayatını değil, tüm yaşamını etki

Ölümü kendi ellerinden olan gecenin  koğuşlarına hapsolmuş katillerin  son sözleri henüz söylenmedi. Mezar taşlarının başında  karanlığa bir mum yakan insanlar,  bir şarkı mırıldanıyor; sözleri dile gelmedi. Kırılmış kanatlar, incinmiş kalpler, kaybolmuş ruhlar...  Söylesene Siyah Kuğu,  sen buradasın diye mi yağmur yağıyor,  yoksa bulutlar da mı bize ağlıyor?

İnsanları insanlar öldürür, silahlar değil. Bu devirde sözler işliyor cinayetleri, katiller değil. Beni başrolleri yakınlaştırmak için yazılan ikinci karakter, hikâyesini dinlemek istemediğin figüran olarak hatırlarsın. Ama herkesin bir hikâyesi vardır. Ve ben o sarışınım. Sen ise benden nefret ediyorsun. Üşürken içimi sevgi ısıtmadı benim, hep çay ya da kahve içtim. Büyüdüm, büyüdüm... Büyürken sıcak şeylerle ısınamadığım kışlar geçirdim. Odamın kapısı bir gece yarısı çocuk masallarına hiç açılmadı. Bu yüz

 Ve kan sızıyor, bir kuğunun dinmeyen uğultusundan. Mumu üfleyip siyahıma karanlığını süren tanıdık dudakları gözlüyorum şimdi; boğazından dökülen her bir söz ayrı bir melodi. Bir ilâhi. Ya da ağıt. Ayırt edemiyorum artık.  Gökyüzü aydınlık diye mi üzülüyorsunuz? Teninizi yakan güneşe gülümseyin. Çünkü karanlığın içindekileri bir kez gördüğünüzde, bir daha asla eskisi gibi olamazsınız.