21 Yüzyılın başlangıcında dünyayı etkisine alan en önemli sorunların başında ekolojik kriz olgusunun geldiği bilim çevrelerince daha yüksek sesle dillendirilmektedir. İnsanların eliyle var ettikleri iklim değişikliklerinin ve ekolojik felaketlerin birçok sosyal sorunu da tetiklediği gün gibi ortadadır. Uluslararası göçlerin, küreselleşmenin, toplumsal eşitsizliklerin, tahrip olan doğanın, artık ilaçsız ürün vermeyen toprağın, kirlenen denizlerin, giderek artan kuraklığın insanlık ailesini olumsuz bir süreci

Edebiyat bizim açımızdan, hakikati keşfe değil, üretime yaslamanın anahtarıdır. Hakikati bir üretim kuralı olarak düşünürsek edebiyatın toplumsal dönüşüm süreçlerindeki rolünü ortaya koyabiliriz. Bu süreçlerin edebiyata taşınması, hakikatin güçlü bir haykırışıdır. Her toplumsal dönüşüm süreci kendi hakikatini dokurken, edebiyat yazarları yaşananları toplumsal belleğe yerleştirme noktasında ön sıralarda yer almışlardır. Edebiyat, yeri geldiğinde kötü olanı, yeri geldiğindeyse iyi olanı hanesine işleyip insan

Bir kavga çıkar ve olaylar halka halka büyürken arayı bulsun diye köşe bucağa sinip bir kahraman bekleriz ya, Aziz Şeker'in bakış açısının perdesini kaldırdığımızda tam da o kahramanın orada olduğunu anlıyoruz. Okurlar, bu kitaptan sonra Dostoyevski'nin Sonya'sına, Tolstoy'un Anna'sına, Dolli'sine, Stendhal'in Madam de Rênal'ine, Vedat Türkali'nin Nermin'ine, Halide Edip'in Rabia'sına, Fakir Baykurt'un Irazca'sına, Flaubert'in Emma'sına hiç de yabancı olmadıklarını fark edecekler.