Ateşin ve güneşin topraklarında Adem´den önce de akardı o nehirler Adem´in arkasında yürüyen erler Bütün olanları çok sonradan gördüler Ateşin çocukları olmazdan önce Şamaş´ın çocuklarıydılar Bir alınteri pişerdi ocaklarında Bir de yüreklerinde dostluklar Gelip iki nehrin arasında durdular Her birine bir tutam saç Bir de kurban sundular Halklar denizine doğru akan Işıktan bir nehir oldular

ne gökyüzü sarhoş ne akşam yalnıca türkülerde bıçaklanmış bir özlem gibi yaşam gülmek için ölmek midir bu çoğalmak için bölünmek midir kim söyler şimdi bana bunca türkünün içinde ağıtlarla taşınan bu yük nedir konuştukça söz başı bir zincir sustukça susmak için bir emir menekşeler emirle açılmaz ki neden çalınır bu düdükler bu kampanalar bu ziller sevmenin de saati olmaz ki ne gökyüzü sarhoş ne akşam yalnızca türkülerde bıçaklanmış bir özlem gibi yaşam nasıl da kaldım böyle uzaklarda anam anam otursam t

Oğlum, evden çıkmalısın hemen! Arkadaki pencereyi kullan! Acele et! Yonah gürültüyü duyuyordu. Kalabalık bir grup eve doğru yaklaşıyordu. Bazıları sert şekilde ilahiler söylüyordu. Diğerleri bağırıyordu. Uzakta değillerdi. Nereye gideceğim?.. Kayalıktaki mağaraya git. Seni almak için gelinceye kadar oradan çıkma. Babası parmaklarıyla itiyordu omuzlarından. Beni iyi dinle. Şimdi çık. Bir an önce uzaklaş buradan. Komşulara kesinlikle görünme. Helkias küçük bir torbaya yarım ekmek koyarak Yonah´a ver