Edebiyatımızın en üretken yazarlarından Nahid Sırrı Örik, altmış beş yıllık hayatına birçok roman, deneme, oyun, gezi yazısı, çeviri ve öykü sığdırdı. Toplu Öyküler’de, yazarın 1924-1958 yılları arasında kaleme aldığı; bir kısmı sağlığında kitaplaşmış, bir kısmı ölümünden sonra basılan derlemelere alınmış, bir kısmı ise gazete ve dergi sayfalarında kalmış, yıllardır okurla buluşmamış öyküleri ilk kez bir araya geliyor. Halk masallarından modern anlatılara, hayal âlemlerinden büyük şehirlere uzanan bu öyküle

Tarih nerede biter ve roman nerede başlar? Romancı tamamen muhayyelesinde yarattığı mahlukları istediği ve dilediği şekle koyabilir; halbuki romanın şahıslarını tarihten almışsa, onlara dilediği şekli ve simayı verebilir mi? Bu meseleyi ilk düşündüğüm zaman gençliğin ancak eşiğinde bulunuyordum.Nahid Sırrı Örik, Tarihle Romanın Hudutları adlı denemesine aklını gençliğinden beri kurcalayan bu soruyu sorarak başlar. İlerideki yıllarda Kösem Sultan üzerine yazmak istediğinde aynı soruya geri döner ve eserini y

Nahid Sırrı Örik, İlk eserim dediği Kibar Fahişe Zeynep'i (Zeynéb la Courtisane) Fransızca kaleme almış, bu uzun öykü 1927 yılında Paris'te yayımlanan Les Ouevres Libres dergisi tarafından okuyucuya sunulmuştur. Sultan'ın Öfkesi'yse (Colère de Sultan) 1933 yılında İstanbul'da basılmış, yine Fransızca bir öyküdür. Bir Türk yazarının altı yıl arayla iki Fransızca eser yazması, daha da garibi ikincisini İstanbul'da bastırması ilginç, üstüne düşünülmesi gereken bir durum. Uluslararası bir şöhret mi kazanmak ist

Nahid Sırrı Örik, imparatorluktan cumhuriyete geçiş döneminin yazarıdır. Bir dönemin kuruluşunu olduğu gibi, bir dönemin çöküşünü de gözlemlemiştir. Üstelik babasının görevi nedeniyle sarayın çöküşünü yakından izleme olanağını da bulmuştur. Gerek tarih merakı, okumaları, araştırmaları, gerekse bu içeriden edinilen bilgiler onu çöken Osmanlı İmparatorluğu'nun son yıllarına ilişkin yazarlar içinde ayrıcalıklı bir yere koyar.Bu nedenle onun kaleminden Saray Kadınları biraz tarih, biraz anı, biraz dertleşme bir

Edebiyatımızın özgün kalemi Nahid Sırrı Örik'in dergilerde, gazetelerde kalmış öykülerinden oluşan bu derlemesi ilk kez bir kitap olarak yayımlanıyor. Örik'in edebiyatının takipçileri, onun insan ruhunun en dramatik anlarını dile getirmekteki derinliğini, örtülü olanın derinine inmekteki yetkinliğini gayet iyi bilirler. Ancak iyi okurları onun müstehzi gülümsemesini de yer yer satırlarında yakalarlar.Hep ayrık duran kimliği ve bakışıyla Nahid Sırrı Örik'in bu derlemesinin de diğer yapıtları gibi okurların d

Nahid Sırrı Örik'in tutumu, İkinci Meşrutiyet'ten, İttihat ve Terakki'den, Sultan Hamid'den söz açan öteki romancıların tutumuna hiç mi hiç benzemiyor: İttihat ve Terakki'nin zorbalığına karşı çıkıyorlardı o romancılar ama hiçbirinin aklından 31 Mart'ı sevimli göstermek ya da Sultan Hamid'i tutmak geçmiyordu; oysa Nahid Sırrı Örik'in gönlü de kafası da Sultan Hamid'den yana. Ne var ki Balzac'ın kralcı oluşu toplumsal gerçekliği nesnel gelişmesi içinde vermesine nasıl engel olmamışsa Nahid Sırrı'nın Sultan H

Kıskanmak, son yirmi yılın genç okurlarının yalnızca Sultan Hamit Düşerken adlı yapıtıyla tanıdığı çok önemli bir yazarımızın, insan derinliğine iyiden iyiye eğilen bir yapıtı. ´Kıskanma´ kavramının arkasını enine boyuna inceleyen tek roman. Nahit Sırrı Örik´in Kıskanmak´ı. Enis Batur´un sunuşta belirttiği gibi gerçekten ´Tutkunun Negatif Çehresi Üzerine Kanlı Bir Divertimento.

Bundan tam on beş yıl önce, İbiş'in Rüyası hakkında yazdığım bir eleştiri yazısında, tiyatro dünyasını anlatan ne kadar az fiktif eserimiz olduğundan yakınmıştım. Sami Paşazâde Sezai'nin 'Pandomima' hikâyesinden Sait Faik'in Kumpanya'sına, Reşat Nuri'nun Son Sığınak'ından Haldun Taner'in Sersem Kocanın Kurnaz Karısı'na, hatta Pınar Kür'ün Küçük Oyuncu'suna kadar geçen bir asırlık yelpazede handiyse bir elin parmakları kadar eseri bir çırpıda sıralamakta zorlandığımı hâlâ hatırlıyorum. Sanatın dolambaçlı kor