Dönemin kaynak eserlerden biri olup, tıpkı basım Osmanlıcadır. Sınırlı sayıda hazırlanmıştır.

Çanakkale Mahşeri; cihânın yedi iklîminden Türk'ün aziz topraklarına kaynayan bir kum gibi sökün edip gelmiş, Türk'ü tarihten ve hatta beşeriyet hafızasından söküp atmaya ahdetmiş düşman karşısında, Türk'ün göğsündeki kat kat îmanla ve kanının her damlasıyla verdiği cevabın destanıdır. Çanakkale Mahşeri; asırlardır Anadolu coğrafyasında çalınan mayanın bozulmayacağının, en sağlam istihkâmın vatanını nâmûs bilenlerin pâk yürekleri olduğunun, rükû haricinde cihâna nizam vermiş başların asla eğilmeyeceğinin de

Bayram Hediyesi\` nde okuyacağınız hikayelerde insanımızı bulacaksınız. \`Herşeyin temeli kültürdür\` diyenler, aslında insanın önemini vurguluyorlar. Çok komplike bir varlık olan insanın değişen ve değişmeyen vasıfları bulunmaktadır; zevkleri, damak tadı ve benzeri hassaları değişmektedir. Binlerce yıl önce nasıl ki kıskançlık, hasetlik, ikiyüzlülük, zayıf taraflarımızı gizleme, kuvvetli taraflarımızı sezdirme gibi duygu ve tavırlarımız varsa, bugün de vardİr. Bu değişmez özelliklere sahip insani her kültü

Yazar hukuk felsefesi konusundaki ayrıcalıklı mevkiini bir kez daha kanıtlıyor. Türk milleti kadar kaderini devletiyle bir görmüş başka millet yoktur. Ne yazık ki Türk devletinin değerlendirmesi bütün boyutlarıyla ve yeterince yapılamamıştır. Belki geçmişte buna ihtiyaç duymuyorduk; çünkü bir cihan devletimiz tarih sahnesinden çekilirken, bir yenisi doğuyordu... Ama bugün devletimizi tanımaya muhtacız. Ancak bu sayede halimizi anlayabilir; mazimize layık bir yere gelebiliriz.

Hayat canlı bir organizma gibidir; gelenek ve göreneklerimiz, yönetim sistemimiz, yemeklerimiz, elbiselerimiz her geçen günle değişiyor. Bu değişmeler hayatın dinamizminin bir sonucudur. Bünyesindeki bu muharrik güçten yoksun bulunsaydı, fosilleşmek hayatın kaderi olurdu. Canlılığın kaçınılmaz bir özelliği olan değişmelerde bizi toplum olarak devam ettiren tarih şuurudur. Bu şuurumuz eksik olursa, her renkten renge girişimizde kendimizi milletçe yeni bir kişiliğe kavuşmuş zannederiz; bu da milli şuurumuzun

Gurbet insanın kendisiyle boy ölçüştüğü yerdir. Aşk ise orada bir başkadır. Yalnız olan insanın bütün ümitleri o sihirli ilişkide gizlidir. Ona bir adım daha yaklaşmak heyecanıyla gam dehlizini andıran gecelerde sabahlar iple çekilir; ne yazık ki kaderde talihsizlik varsa, her doğan gün aradaki duvarı biraz daha örer. Bu durum hisli ve içli gurbeti yürek ağrılarıyla dokur; ah ne o ağrılara tahammül edilir, ne de onlardan kopulur...

İmam-Hatip mezunu idealist bir gencin, Türkiye`deki çarpık zihniyet karşısındaki mücadeleri ve başından geçenler, eserin konusunu teşkil etmektedir.

Çanakkale Mahşeri; cihânın yedi iklîminden Türk'ün aziz topraklarına kaynayan bir kum gibi sökün edip gelmiş, Türk'ü tarihten ve hatta beşeriyet hafızasından söküp atmaya ahdetmiş düşman karşısında, Türk'ün göğsündeki kat kat îmanla ve kanının her damlasıyla verdiği cevabın destanıdır. Çanakkale Mahşeri; asırlardır Anadolu coğrafyasında çalınan mayanın bozulmayacağının, en sağlam istihkâmın vatanını nâmûs bilenlerin pâk yürekleri olduğunun, rükû haricinde cihâna nizam vermiş başların asla eğilmeyeceğinin de

Adı Zeynep olan bir Ana... Bir oğul ve bir kız... Bu bir hikaye değil, bir çığlık... Dün Azerbaycan, Türkistan, Kırım ve Bosna'da; bugün dünyanın başka mazlum milletlerinin yaşadıkları coğrafyalarda, yüz binlerce kez tekrar edilen bir trajedi... Nerede "Tebaana iyi muamele et. Onlar ya din kardeşin ya da yaradılışta bir eşin" diyen Hazreti Ali, nerede günümüzün acımasızlıkta ve vahşette süper güçleri? İnsan bütün boyutlarıyla kavranmadıkça insanlığa mutluluk ve adalet gelmeyecek. Ve onu getirecek olan d

Tanıdığımızı sandığımız ama tanımadığımız bir coğrafya... Bildiğimizi sandığımız ama bilmediğimiz bir tarih... Milletimizin ferdî mücadelelerde vücut bulan hazin hikayesi... İsyanlar, savaşlar, anlaşmalar... Gidip dönemeyenler; kalıp gelemeyenler... Yoksulluk ve hastalıklar... Destanlar ve ağıtlar... Eşref Kuşçubaşı'lar, Lawrence'lar, Wayman Buri'ler, Şeyh İdrisi'ler, Virfil'ler, Mihrali beyler... Gece bir ses geldi derinden derinden / Beni mi çağırdı Yemen çöllerinden diye çarpan yüreklerimizin romanıdır.