Hırkayı sırtımdan çıkardım. Biçarenin haline baktım. Gözlerimden yeniden yaş boşandı. Ne hazin manzara! Ne büyük üzüntü! Hırka koltuğumun altında olduğu halde eve ulaştığım zaman ağlamanın devamı olarak içimi çekmekteydim. Valide beni o durumda görünce telaşla, 'Sana ne oldu oğlum? Ne ağlıyorsun? Hırkanı niye çıkardın? Vah vah! Nedir bakayım söyle!' diye üzüntüsünü göstermeye başladı. Hırkayı koltuğumun altından aldığı sırada dedim ki: 'Köşe başında kuyruksuz bir köpeğe rast geldim de... Üzerime atladı.' V

Çocukluk, insanın kayıp cenneti gibidir. Muallim Naci için de öyle. Naci, Ömer'in Çocukluğu adlı anılarında, çocukluğunun Saraçhanebaşı Mahallesini; dergâhları, mezarlığı, okuluyla iç içe girmiş mütevekkil İstanbul halkını anlatır. Bu içli çocuğun gözünün önünden babası, annesi, kardeşi, komşuları, okulu bir film şeridi gibi geçer. Eserde Naci, çocuk ruhunu ve dilini çok güzel yansıtmakta, devrin sosyal hayatına, aile ve komşuluk ilişkilerine, insanların giyim kuşamlarına ve bazı geleneklere dair önemli bi

Ömer'in Çocukluğu, Muallim Naci'nin (1850-1893) sekiz yaşına dek çocukluğundan anılarını anlatıyor. Bir çocuğun gözünden yaşadığı mahalle, aile çevresi, okulunun anlatıldığı bu anılar çocuk dünyasının saf bakışıyla yansıtılıyor. Yüz yıldan fazla bir zaman dilimi öncesine ait olsa da, kitapta anlatılanlar çocuk dünyasının değişmez özelliklerini yansıtıyor. Yanı sıra toplumsal hayata ilişkin gözlemler, anıları daha da ilginç kılıyor. Ömer'in Çocukluğu'nun bir özelliği de Türkçesine yansıyan dil tadı. Yalın an