...Bir saat yaklaşıyor ve böylece berrak metalsi darbeyle beni kımıldatıyor: duyularımı titretiyor. Seziyorum: Yapabilir - ve şekillendirilen günü yakalarım. Onu müşahede etmeden, sakinleşmeden önce her bir olacak şey, hiçbir şey henüz tamamlanmamıştır. Bakışlarım olgun ve her birine onun istediği şey yerine gelmemiş arzu gibidir. Hiçbir şey benim için çok küçük değil ve onu buna rağmen seviyorum ve bazen altın bir zeminde ve mükemmel ve onu yükseğe tutuyorum ve kimin ruhunu çözdüğünü bilmiyorum...

Träume scheinen mir wie Orchideen. So wie jene sind sie bunt und reich. Aus dem Riesenstamm der Lebenssäfte ziehn sie just wie jene ihre Kräfte, brüsten sich mit dem ersaugten Blute, freuen in der flüchtigen Minute, in der nächsten sind sie tot und bleich. Und wenn Welten oben leise gehen, fühlst dus dann nicht wie von Düften wehen? Träume scheinen mir wie Orchideen.

Ruf mich, Geliebter, ruf mich laut! Laß deine Braut nicht so lange am Fenster stehn. In den alten Platanenalleen wacht der Abend nicht mehr: sie sind leer. Und kommst du mich nicht in das nächtliche Haus mit deiner Stimme verschließen, so muß ich mich aus meinen Händen hinaus in die Gärten des Dunkelblaus ergießen....

...İçinde her şeyi bildiğin odandan akşam çık dışarı, her kimsen de uzağın en sonunda duruyor senin evin: Her kimsen de. Aşınmış eşikten hiç ayrılamayan yorgun gözlerinle çok yavaş kara bir ağacı kaldırıyorsun ve onu narin, tek başına gökyüzünün önüne koyuyorsun. Ve bir dünya yaptın. Ve henüz daha sükut içinde olgunlaşan söz gibi olan dünya büyür. Ve onun anlamını senin iraden nasıl kavrıyor, o da senin gözlerini öyle nazikçe serbest bırakıyor...

...Ve cesaret öyle yorgun ve özlem öyle muazzamdır. Artık dağ yok, pek az ağaç var. Ayağa kalkmaya hiçbir şey cesaret etmiyor. Yabancı kulübeler çömelmiş bataklığa dönmüş kuyularda. Hiçbir yerde kule gözükmez. Ve daima aynı resim var. İnsana iki göz çok fazladır. Sadece gecelerde bazen yolun tanıdık geldiğine insan inanır. Belki en yakında, yabancı güneşte zahmetle kazandığımız parçaya sürekli geri mi dönüyoruz? Olabilir. Güneş, bizde yaz mevsiminin doruğunda olduğu gibi bunaltıcıdır. Lakin biz yazın vedala

Bir Zamanlar Ona Doğum Mesajını Getiren Aynı Büyük Melek Orada Durmuş, Onun Kendine Riayet Etmesini Bekledi, Ve Şimdi Onun Gözükme-(Gitme) Zamanının Geldiğini Söyledi. Ve O Zaman Olduğu Gibi Korktu Ve Tekrar Hizmetçi Olduğunu Gösterdi, Onu Canı Gönülden Onaylayarak. Melek Ama Parladı Ve Olağanüstü Yaklaşarak, Onun Yüzündeymiş Gibi Kayboldu - Ve Uzak Mesafelere Giden Dine Davet Edicilere Son Yemeğin Verildiği Yamaçtaki Evde Bir Araya Gelmelerini Söyledi.

Zornige sahst du flackern, sahst zwei Knaben zu einem Etwas sich zusammenballen, das Haß war und sich auf der Erde wälzte wie ein von Bienen überfallnes Tier; Schauspieler, aufgetürmte Übertreiber, rasende Pferde, die zusammenbrachen, den Blick wegwerfend, bläkend das Gebiß, als schälte sich der Schädel aus dem Maule.

Jetzt wird mein Elend voll, und namenlos erfüllt es mich. Ich starre wie des Steins Inneres starrt. Hart wie ich bin, weiß ich nur Eins: Du wurdest groß — .... und wurdest groß, um als zu großer Schmerz ganz über meines Herzens Fassung hinauszustehn. Jetzt liegst du quer durch meinen Schoß, jetzt kann ich dich nicht mehr gebären.

...Das war der Mann, der immer wiederkehrt,wenn eine Zeit noch einmal ihren Wert,da sie sich enden will, zusammenfaßt.Da hebt noch einer ihre ganze Lastund wirft sie in den Abgrund seiner Brust.Die vor ihm hatten Leid und Lust;er aber fühlt nur noch des Lebens Masseund daß er alles wie ein Ding umfasse, -nur Gott bleibt über seinem Willen weit:da liebt er ihn mit seinem hohen Hassefür diese Unerreichbarkeit...

The people watched with startled mienAnd passed with frightened glanceFor all know that only a QueenMay dance in the lanes: dance!...

Modern edebiyatın en etkileyici şair ve yazarlarından Rainer Maria Rilkenin tek romanı olan Malte Laurids Briggenin Notları, yazarın 1902 ve 1903 yıllarını geçirdiği Paristeki gözlemlerinden kaynaklanır. Rilkenin günce biçiminde kurguladığı bu başyapıt, bir yanıyla yazarın Paris anılarını canlandıran otobiyografik bir roman olma özelliği taşırken, öte yandan da 20. yüzyıl başında büyük kentlerde yaşanan sanayileşmenin ışıltılı sürecinin insanlar üstünde yeni yoksulluklar yaratan karanlık etkisini vurgular.

Rainer Maria Rilke (1875-1926): Avusturyalı yazar, şair. Prag'da dünyaya geldi, askerî okullarda okudu. Daha sonra sanat ve edebiyat eğitimi aldı. Prag, Münih, Paris, Duino ile İsviçre'nin çeşitli şehirlerinde yaşadı. Sıkça seyahat etti. Valéry gibi isimlerin eserlerini Almancaya çevirdi. Çeşitli türlerde eserler verdi ama en çok şairliğiyle tanındı. Hiçbir şiir akımına mensup olmayan, yaradılışının sırları karşısındaki endişesini derin imgelerle yansıtan ve Alman dilinin sınırlarını zorlayan bir şiir kurdu

Dorukları, doruklardan izleyebilirsiniz ancak! Tüm zamanların en büyük heykeltıraşı Rodin'e Rilke'nin gözlerinden bakmak, büyüklüğün, dehanın ne demek olduğunu anlamamıza imkân sunuyor. Sadece bir sanatçıyı değil, aynı zamanda sanatı da, Rilke'nin sanat üzerine düşüncelerini de anlamamıza imkân sunuyor. Bu ayrıcalığa Rilke bile sahip değildi! İyi okumalar... Rilke'nin şahsında, bütün o harikulade korkulardan ve ruhun bütün sırlarından en fazla etkilenmiş insanı, bu dünyanın en ince, en ruh dolu insanını se