Bana bu oyunu Shakespeare'in Atinalı Timon'a söylettiği şu dizeler yazdırdı diyebilirim; Altın! Sarı, pırıl pırıl, halis altın! Yoo, tanrılar, içim başka dileğim başka değil benim. Ben kök istedim sizden, cömert tanrılar, kök! Altının bu kadarı karayı ak, çirkini güzel, Yanlışı doğru, soysuzu soylu, yaşlıyı genç, Korkağı yiğit etmeye yeter de artar bile. Niçin yaptınız bunu, tanrılar? Nedir zorunuz? Bilmez olur musunuz ki bununla Rahipleriniz, kullarınız elinizden alınabilir; Sapasağlam insanlar ölüm döşekl