Hayatımızın filmi gösterilirken, perdeye ateş eden insanlar gibiyiz bugün. Yaşadığımız filmin içindeki bizi görmeye davet eden her gösterimde ya perdede buluyoruz kabahati ya da oyuncularda. Herkes kendi filminin kahramanıyken, kimi zaman başka filmi erde kendine başrol kapma derdinde insanoğlu. Hayal gücümüzün almadığı alanlarda o ancak filmlerde 'olur dememiz ve yine hayatımızın bir film şeridi gibi gözümüzün önünden geçeceği gerçeği tesadüf mü sizce? Hayat denen film anlatılırsa da FİLM GİBİ olur ancak.