Ben kocaman bir çocuktum. Çocuktum evet, on yaşında çocuksundur çünkü. Ama kocamandım. O kadar kocamandım ki bulunduğum yere zor sığardım. Evime mesela, evimde tüm odaları kaplardım neredeyse. Annem, babam ve üç kardeşim üzerimde oturmak, üzerimde yatmak zorunda kalırlardı. Annem sofrayı üzerime sererdi. Bir yemek masamız olmadı hiç, çünkü annem daha fazla yük yüklemek istemedi. O yüzden bez sofrayı sererdi. Hepsi çevresine oturur, yemek yer ve kalkardı. Ama yine üzerime kalkarlardı, bacağımdan