Coşkuyla dolup taşmış bir ruhun Bedenimde varoluşu gibiydi hayat Bir şiir misali Yaşıyordum Her günü Bir önceki günden daha yavaş İnanarak Ve tadına vararak...

yastığa sinmeyen bir kokuyum, hatırlamıyor beni hiçbir ev tütsü yaktığım mağaralar, atımı bağladığım ne ağaç ne bulut çadırımı kurduğum yer bütün uydularda hedef noktası dereye iniyor kızlar geçip göçtüğüm yerlerde, yıkanıyorlar uzaktan uzağa hazırız ocak tüttürmeye, diyorlar ama benim ne bir kapı ne de bir duvak açasım var bu denli birisi olamıyorum birinin