Fatma Kalka Çoruh'un kızı kaleminden kalbe dokunan şiirler Kuzular karşılayıp gülücükler saçtılar Sırlı bir anahtarla kalbe kapı açtılar Ürkekti bakışları ışıldayan gözleri Hançer gibi saplandı Eylül kızın sözleri Usulca eğilerek yanaklarımdan öptü Öyle bir söz etti ki hıçkırıklarım koptu Çöpten aldık bunları sır kalsın aramızda Nasıl dayansın yürek deşildi yaramızda Sabinin gözü dolsa gökkubbe dile gelir Çocuklar güldüğünde kötülük yola gelir

Koskoca yedi yıl geçmişti. Kader, aslında Halil'den sonra biriyle evlenmek istemiyordu. Acısı dinmemiş, yarası hâlâ kanıyordu. Ama yavrusu için evlenmeyi uygun gördü. Kader, baba sevgisinden yavrusunu mahrum edemezdi. Onun yüreği bu sevgisizliğe dayanamazdı. Hep bir eksiklik hissederdi. Yüreğindeki ateşe rağmen bir tarafı hep soğuktu. Babalarıyla oynayan çocukları gördü mü boynu bükük kalırdı yavrusunun. Bunu görmeye dayanamazdı Kader. Artık ikinci kez ölemezdi. Olmayan hayallerini, solmayan anılarını, kan