Öldürmeliyim, diye kendi kendine mırıldandı Kaya. Öldürmeliyim, mutlaka öldüreceğim onu. Başka çare yok... Öldüreceğim. Yazları otel işletmeciliği yapan Kaya, kışları ailesiyle beraber tekneye binip Gökova'da yaşar, hayatını denizle, balıkla, doğayla iç içe geçirir. Can dostu kabul ettiği Yüksel de her fırsatını bulduğunda İstanbul'dan kalkıp soluğu Kaya'nın yanında alır; iki dost yan yana gelince dünya adeta güzelleşiverir, balık bile daha bereketli olur. Ne var ki insandır bu. Çiğ süt emmiştir...

Ona ne zaman bu kadar büyük bir aşkla tutulduğumu tam bilemiyorum. Ancak bu öylesine güçlü bir sevgi, sınır tanımayan bir tutku idi ki, tüm yaşamımda aldı götürdü beni.Yazdığı romanların yanı sıra, Türkiye'nin ilk balık adamları arasında sayılan Yaman Koray, bu anlatısında okurlarını denize davet ediyor. Denizin ne menem bir cennet olduğunu, balıkların ve balıkçılığın inceliklerini, su altı ve su üstündeki deneyimlerini, balık pişirmenin püf noktalarını, hatta plansız turizmin ve çevre kirliliğinin olası so

Beklemekse kaç gündür bekledik, gelmiyor. Ancak yarın... Aynı saatte. Aynı yerde. Usta balık. Koca balık... Yarın belki... Belki yarın da olmaz, öbür gün... Ama mutlaka vuracağım onu. Göstereceğim ona, kim akıllı, kim usta. O bir balık, ben insanım. Kim güçlü, görecek yarın...İstanbul'un karmaşasından bunalan Metin, annesini de alıp yıllar önce Gökova'ya yerleşmiş, kardeşi kabul ettiği İsmet'le beraber balıkçılık yapmaktadır. Günün birinde koca bir orfoz çıkar karşısına, yüz kilodan fazla, huylu mu huylu. M

Alışırsın Osman. Alışırsın oğlum. Öteki balıklar renkleriyle ölür. Ama bu, kılıç! Kılıç bu. Bu başka. Bu büyük. Bu, gözüyle ölür yavrum.Yaman Koray, Deniz Ağacı'nda okuru 1960 yılına, Marmara Adası'ndaki yoksul balıkçıların yanına götürür. Birkaç aylık kılıç sezonu adadaki bütün dengeleri altüst eder. Kılıç, sadece bir balık değildir. Bir umuttur, aşktır, öfkedir yani hayattır. Kalasa çıkan balıkçılar ellerindeki zıpkını kılıca değil, kör talihlerine, içlerinde kalmış ukdelere, ille de yüreklerine fırlatır