Bana neden sürekli nilüferler getiriyorsun? diyorum. Sorumu duyunca gülümsüyor. Elini cebine atıyor. Yine ne var? Elini cebinden çıkarttıktan sonra avucu açık bana uzatıyor. Avucunda, metal boyası dökülmüş bir nilüfer var. Elime alıp inceliyorum. Ben nilüferi incelerken o da bana bakıyor. Evirip çeviriyorum. Bir şekilde tanıdık geliyor ama nereden olduğunu bilemiyorum. Seninle ilk tanıştığımız günü hatırlıyor musun? diyor. Hayal meyal, on sene oldu Yavuz diyorum. Gülümsüyor. Ben hatırlıyorum, her anını ve h

Karanlığın içinde hapsolduğun her gün aynı başlıyor ve bitiyor. Araf'ta kalmış ruhun ne ışığa yürüyebiliyor ne ateşe. Oturmuşsun bir köşede, içinde kopan kızılca kıyamete anlamsızca bakıyorsun. Durun yapmayın, artık yeter diyorsun, içinde birbirini yiyen seslere her sabah. Sözün dinlenmiyor. Sesin çıkmıyor. Sesini, sözünü çalıyor hayat. Ne diyeyim ki ben daha? diyor ruhun. Gün hep aynı düşüncelerle başlıyor ve bitiyor. Saatler günlere, günler haftalara, haftalar aylara dönüşüyor. Herkesin her şeyi yapabilec