Kur'ân lafızlarının muhafazasını amaçlayan kırâat ilmi, ilâhî vahyin manalarını korumak ve orijinal hâliyle nakletmek üzere zaman içerisinde önemli bir literatür geliştirmiştir. Gerek teorik gerekse pratik ve teknik çözüm önerileri ortaya koyulan bu telifât bünyesinde yer bulan eserlerin müellifleri, alana mahsus terminolojiyi kullanarak kendilerine özgü bir üslup ve düzen içinde konuları işlemişlerdir. Bu açıdan kırâat sahasının muhtelif meselelerinin ele alındığı eserler, kırâat ilmini tahsil edenlere, ih

Kur'an'ı Kerim gereği gibi anlaşılmadan üzerine bina edilen hükümler sağlıklı olamaz. Bu bakımdan kırâat gözden kaçırılmaması gerekn bir ilimdir. Aksi takdirde kırâat ihtilafına dayanan bazı dini hüküm ve manaların dayanağı bilinemeyecektir. Böyle olumsuz bir sonucu önlemeye matuf olarak kırâat ilminin öğretilmesi farz-ı kifâye olarak değerlendirilmektedir.